Claudia’s avonturen in Sri Lanka!

Mijn eerste reis alleen is een feit! Eenmaal aangekomen op Schiphol komt het meest gevreesde moment.. het voorlopig afscheid van je geliefden. Tranen van geluk en van spanning, maar alles voor het meest prachtige avontuur van mijn leven. Op naar Sri Lanka!

Eenmaal veilig aangekomen bij de accommodatie leek het op het eerste gezicht primitief. Ik deel mijn kamer met twee andere meiden. Het kost moeite, maar ik ga proberen te wennen aan de eenvoud en het gevoel van het eeuwige camping leven (daar kom ik vast nog op terug!), want wat is het hier prachtig! Ondanks de vele insecten… Maar hoe gaaf is het om iets verderop in een beekje een buffel te zien badderen, hagedisjes over de muren te zien rennen en in het donker het licht van de talloze vuurvliegjes te zien branden!

Maandag begon mijn introductieweek en we zijn aan de slag gegaan met een taal- en cultuurles. De taal is niet te volgen, maar het klinkt prachtig! 'Ayubowan', betekent iemand een lang leven wensen en 'Sthuthie' betekent dankjewel. Dit zijn ook meteen de enige woorden die ik heb kunnen onthouden en uit kan spreken... Verder hebben we gedurende de introductieweek een culturele dansvoorstelling gezien, een boottochtje gemaakt over het Kandy meer, de Spice garden bezocht, de theefabriek bezocht, kookles gehad, het grootste staande boeddha beeld gezien en nog zóveel meer. Even zonder dollen.... de mensen hier kunnen geweldig goed koken en het eten ziet er heerlijk en prachtig uit, maar je moet gewoon uitkijken met de hoeveelheid kruiden die er in de curry kan zitten!

Ik vertrok met een groepje naar Dambulla met jawel, het openbaar vervoer…Dus stel je voor; je staat in een bus standplaats met je koffer en het enige wat je hoeft te doen is niet aangereden worden en je begeleider proberen te volgen. Maar dit dan wel tussen de tientallen bussen en honderden mensen en met het getoeter van verkeer en het geschreeuw van de straatverkopers. Appeltje eitje toch? Geen paniek, zonder kleerscheuren en met koffers en al zijn we aangekomen bij onze prachtige accommodatie in Dambulla. Midden in de afgelegen rimboe en omgeven door bomen, bamboe en water.

Op de basisschool waar het project is doen we o.a. klusjes zoals het verven van muren en we helpen de kinderen af en toe met hun Engels huiswerk of doen een dansje met ze. Afgelopen woensdag hebben we ook de Pidurangala rock beklommen wat wederom een prachtig uitzicht biedt over de bergen en groene velden. Maar wat een avontuur om daar boven te komen…

De eerste twee weken moest ik behoorlijk wennen aan het leven in Sri Lanka. Ik miste zelfs de meest simpele dingen als een plek om je spullen op te bergen, rustig op de bank kunnen zitten of even een moment voor jezelf. Maar het gewend raken is zeker gelukt! Zo kan mijn lichaam nu redelijk tegen het gekruide eten en kijk ik niet meer vreemd op als de stroom uitvalt, de douche alleen koud water heeft, ik elke avond in een stapelbed slaap of als het toilet alleen een gat in de grond is. Veel wat voor mij niet vanzelfsprekend was ben ik nu aan gewend geraakt en zelfs gaan waarderen! Oké, met kippenvel onder de douche staan is minder, maar de natuur en de vriendelijkheid van de mensen maakt alles goed!

Hoe geweldig is het om op straat te lopen en apen te zien rennen, de gekleurde kruidenmarkten te zien of rechtstreeks uit een kokosnoot te drinken terwijl je aan het strand zit. Sri Lanka heeft zoveel te bieden waar ik helaas niet allemaal aan toe ga komen, maar ik geniet met volle teugen! Ik prijs mijzelf echt gelukkig met al deze ervaringen en hoop nog veel mee te mogen maken in mijn helaas alweer laatste weken...

Vorige week ben ik aangekomen in Ambolangoda na een treinreis van zes uur vanaf Kandy. Een prachtige maar zware treinreis. Ik zat met mijn voeten op mijn koffer, mijn kont deed pijn na drie uur en wat een ontzettende zweetlucht van alle mensen die in de trein gepropt stonden…Maar wat hebben we genoten van het prachtige jungle uitzicht!

De accommodatie in Ambolangoda was simpel, maar prima. De eerste avond hebben we heerlijk genoten van een biertje bij het aanschouwen van de zonsondergang. Wat een goed leven!

Maandag begon het echte werk bij de schildpadden. Maandag, woensdag en vrijdag zijn de voeder dagen. Dan de rest van de dag zorgen dat de 40 schildpadden in de twee opvangcentra te eten krijgen. Sommige schildpadden zijn blind en enkele hebben zoveel plastic gegeten dat ze niet meer kunnen duiken...

Op dinsdag en donderdag mochten we de Watertanks schoonmaken. En dat was een smerig en geurig klusje. De alg van de muren schrobben, de vloer ontdoen van schildpadden poep en zand en dan met emmertjes water de tank weer vullen. Maar dankbaar werk als je ziet hoe gelukkig de schildpadden zijn met hun schone verblijf!

Nadat ik het schildpaddenproject had afgerond startte mijn strandweek met een groep van vier gezellige meiden! We zijn op een onwerkelijk mooie riviersafari geweest, hebben kleurrijke boeddhistische tempels bezocht, zijn naar het toeristische Hikkaduwa geweest, hebben het Tsunami museum bezocht én…ik heb in een Tuk Tuk gereden! Ja ja, deze dame heeft in een Tuk Tuk gereden en het was geweldig! Lekker crossen over de weg en racen met het andere verkeer.

Vrijdag ben ik in mijn eentje vertrokken naar Negombo met de trein en de bus. Een unieke ervaring, want de trein staat stampvol met mensen en ik was een bijzondere gewaarwording voor de lokale mensen. Er zijn heel veel foto's gemaakt, liedjes gezongen en 1000 keer mijn naam herhaald. Ik heb ontzettend genoten, want de mensen zijn zo vriendelijk en gastvrij. Eenmaal aangekomen in Negombo had ik een hotel waar ik eindelijk kon genieten van tijd voor mijzelf en een warme douche!

Daarna kwam helaas de dag dat ik weer naar het vliegveld vertrok. Een lange reis, maar alles is prima verlopen. En gelukkig stonden een hoop lieve mensen mij op te wachten!! Ik heb een geweldige tijd gehad en ontzettend genoten van het land, de mensen, de natuur en alle bijzondere gebeurtenissen!

Ik zou ontzettend graag weer terug willen!