Het juiste moment om mijn droom waarmaken als au pair in Italië

Vanaf jongs af aan vertrokken wij in de zomervakantie met de auto naar Italië om hier onze vakantie door te brengen, en eigenlijk elk jaar als we daar weer aankwamen voelde het alsof we thuis kwamen. De omgeving, het eten, de taal. ik heb er altijd al wat mee gehad.

Daarnaast vind ik het super mooi hoe Italiaanse families leven. Au pair zijn in een Italiaans gezin en dus onderdeel worden van een familie, lijkt mij de beste manier om het gevoel hiervan te ervaren.

Voor welk land ik zou kiezen was voor mij dus niet zo moeilijk. Vrij snel na deze keuze ging ik naar de informatiedag van Travel Active en heb ik me aangemeld voor het au pair programma. Na al het papierwerk en de cursusdag kreeg ik dan eindelijk het mailtje; Ik was geaccepteerd voor het au pair programma en de zoektocht naar een gezin kon beginnen.

Ik heb in totaal met 3 gezinnen gepraat. Van te voren had ik een soort ‘’ideaal beeld’’ in mijn hoofd over in wat voor gezin ik wilde komen. Ik wilde het liefst een gezin met ongeveer 3 kinderen in een jonge leeftijd. Maar toen ik eenmaal in gesprek was met gezinnen merkte ik dat het veel belangrijker is om te kijken wat voor klik je met een familie hebt, dan dat je jouw ideaal beeld vind, waar je misschien een minder goede klik mee hebt. Van de eerste twee gezinnen kreeg ik via de partner organisatie een profiel opgestuurd. Nadat ik dit doorgelezen had, zocht ik via de mail contact met hun.

Zoals ik al eerder zei heb ik in totaal met 3 gezinnen gesproken. Het eerste gezin waarmee ik sprak was een super lief gezin, maar leefde in de middle of nowhere ( lees: als ik ergens naar toe wilde, moest ik met de auto naar de bus gebracht worden 30 minuten verderop). Ik vond dit heel moeilijk; diep van binnen wist ik dat ik hier niet gelukkig ging worden maar aan de andere kant vond ik het heel moeilijk om het gezin af te wijzen, terwijl zij zo enthousiast waren over mij.
Het tweede gezin waarmee ik sprak was (dacht ik) ook een heel leuk gezin. We hadden leuk contact over de mail en voor mij gevoel een heel leuk Skype gesprek, waarin zij aangaven nog contact te willen. Helaas hebben zij nooit meer wat laten horen en niet meer gereageerd op mijn mails. Ook dit kan gebeuren, wat helemaal niet erg is want er zijn waarschijnlijk zoveel mensen die jou wel willen hebben!

Toen kwam ik in contact met het derde gezin, het contact met dit gezin verliep vanaf het begin al heel anders dan bij de andere twee gezinnen.

Ik kreeg op een dag een mailtje van de moeder, zij gaf aan mij profiel te hebben gezien en hier heel erg enthousiast over te zijn. Zij zocht contact met mij in plaats van andersom. Dit voelde voor mij gelijk positief. Ik heb een aantal keer gemaild met dit gezin en daarna een Skype afspraak gemaakt. Voor mij was dit al de derde keer dat ik met een gezin ging Skypen, dus ik vond het gelukkig niet zo spannend meer. Het eerste Skype contact was alleen met de moeder, ik voelde gelijk dat er een klik was, er werd gelijk gelachen en het voelde eigenlijk heel goed. Na dit Skype gesprek volgde er een tweede Skype gesprek, hierin ontmoette ik mijn host child. Ook met hem had ik gelijk een goede klik. Eigenlijk voelde het zo goed dat we gelijk na het tweede Skype gesprek hebben besloten om ervoor te gaan en aan onze organisaties door te geven dat wij een match zijn.

Mijn gezin

Het gezin waarmee ik nu een match heb is eigenlijk een heel ander gezin dan dat ik eerst in gedachten had. Mijn gezin bestaat uit een alleenstaande moeder met haar zes jaar oude zoontje en zij wonen midden in het centrum van Bologna.
Ik zal de derde au pair zijn die bij dit gezin komt wonen. Met de vorige au pair heb ik al contact gehad en heb ik nog meer informatie over dit gezin gekregen. In mijn geval was dit alleen maar positieve informatie maar het is erg fijn om dit te horen van iemand die al ervaring heeft met een gezin.

Wat ik zelf heel belangrijk vond was om de taal te kunnen verstaan en spreken. Binnen het gezin wordt er vaak gewoon Engels gesproken, maar ik verblijf toch voor een jaar in Italië en vind het daarom belangrijk deze taal te kunnen spreken. Daarnaast vind ik het een super mooie taal, dus had ik gelijk een goed excuus om de taal te leren haha! Ik ben dus in Nederland een basis cursus Italiaans gaan volgen. En nee, na deze cursus kan je echt niet vloeiend Italiaans, maar je kunt je in ieder geval een beetje redden. Daarnaast ga ik, wanneer ik in Italië ben, de eerste twee maanden fulltime Italiaanse lessen volgen en als het goed is heb ik het daarna redelijk goed onder de knie.