Brenda in Australië: ‘Ik werd niet als au pair beschouwd, maar als grote zus’

Na allerlei dingen al maanden van te voren te regelen, kwam dan de dag dat ik vertrok. Met vele knuffels en tranen op Schiphol en zelfs met de gedachte ‘Waarom ben ik er ooit aan begonnen?’, stapte ik het vliegtuig in en maakte ik de lange reis naar Down under. De dag van aankomst sliep ik eerst een nachtje in een hostel. Ik landde heel vroeg in de ochtend op Nieuwjaarsdag. Het was erg warm, maar heel grijs en regenachtig buiten en zó rustig op straat dat je je toch wel een beetje klein voelt in een nieuwe ‘wereld’. De volgende dag werd ik opgehaald door een taxi die mij naar het vakantieadres van mijn gastgezin bracht. Het moment dat ik binnen kwam, voelde ik mij meteen welkom. Ik werd onthaald met knuffels en verlegen lachjes van de jongens waarvoor ik zou zorgen!

Na de vakantie was het tijd voor het echte werk. Het gezin woonde in Melbourne en vlak bij het centrum. Erg fijn, want ik was zo in de stad. De jongens van drie en zes jaar bracht ik naar de opvang en school. Soms had ik de jongste een dagje thuis en dan gingen we vaak leuke dingen doen, zoals naar de stad, Sealife, dierentuin, zwemmen etc. Als de jongens op school zaten dan zorgde ik dat hun kamers netjes waren, hun kleding en schooluniformen netjes in de kasten hingen en deed ik lichte huishoudelijke taken die ik normaal thuis ook zou doen. Ook had ik genoeg vrije tijd om met andere au pairs af te spreken om te lunchen of een paar uurtjes te zonnen op het strand. Daarna was het weer tijd om de kids op te halen. Vaak gingen we nog even naar het park of naar de speeltuin om te spelen en dan naar huis om te koken en te eten en vervolgens was het badtijd. Na het badderen kwam vaak mijn host mom alweer thuis. De kinderen werden naar bed gebracht en daarna at ik altijd gezamenlijk met mijn gastouders. Koken deden wij om de beurt want zij, maar ook ik zijn gek op koken!

Wat vooral erg leuk was aan mijn gezin, is dat ik echt deel van de familie was. Ik werd niet als au pair beschouwd, maar echt als grote zus. Ik ging mee naar familiebijeenkomsten en werd daar ook beschouwd als familie. Ik ging vaak met ze op stap of uit eten. Verder had ik ook echt mijn eigen leven daar. Ik heb veel Nederlandse meiden ontmoet waarmee ik in het weekend gingen shoppen, naar het strand ging, lunchen, uit eten en stappen. Het is heel makkelijk om mensen te ontmoeten via Facebook, maar je moet er wel een beetje actief mee bezig zijn en niet denken: het komt wel. Ik heb echt een topervaring gehad. En als ik een tip mag geven: kies niet te gehaast een familie! Probeer met een aantal gezinnen een Skypegesprek te houden, want zo leer je elkaar het beste kennen. Ook kunnen kinderen in Australië vrij pittig zijn, sta daarom sterk in je schoenen.