Hoe Lina door een rondreis in Australië de mooiste stukken van het land ontdekt

De reis begon in Sydney waar ik ongeveer een maand gebleven ben. Acclimatiseren, een bankrekening openen, wachten op een tax file number en natuurlijk leuke dingen doen. Ik had een auto gekocht (mijn eerste auto, Ford Falcon!). Samen met een meisje van de groepsvlucht hebben we besloten om naar Mildura Victoria te gaan. Mijn reisgenootje had contact gehad met de manager van een werkhostel en die kon ons werk geven op 1 van de vele wijngaarden in het gebied. Helaas bleek al snel dat dit geen goede plek was om geld te sparen. De manager gaf alleen zwart werk en betaalde per box. Omdat het druivenseizoen bijna afgelopen was, was er nauwelijks nog fruit om te plukken waardoor we bijna geen geld verdienden. Verder waren er veel dingen die niet goed voelden zoals het zwart werken. Je kon alleen je dagen voor je second year visa krijgen als je geld daarvoor betaalde. De manager wou me heel lang niet mijn laatste loon betalen nadat ik was weggegaan en zo het lijstje gaat nog wel even door. Daardoor heb ik wel geleerd hoe belangrijk het is om te praten met andere backpackers. Als je ergens heen wil of vragen hebt over Australië, vraag het aan een backpacker. Iedereen heeft een andere ervaring en iedereen vertelt elkaar erover.

Mijn reisgenoot en ik gingen al gauw uit elkaar. Zij vond een baantje aan de Oostkust en ik vond even later een baan in een bloemenkwekerij in Monbulk, vlakbij Melbourne. Er zijn hier meerdere Nederlandse bloemenbedrijven te vinden, zoveel dat er zelfs de locale supermarkt een schap van Nederlandse producten heeft staan. Vier maanden heb ik hier gewoond en gewerkt in de wintermaanden, met heel veel plezier! Ik heb veel mogen zien van het gebied en dat was prachtig. Tijdens mijn rondreis in Australië is dit toch wel het mooiste stukje land tot nu toe.

Door het werk in het bloemenbedrijf had ik genoeg geld gespaard om weer verder te trekken. Samen met een jongen die ik ontmoet had op de groepsvlucht, hebben we een road trip over de Westkust gedaan. Aan de Westkust ervaar je pas het echte Australië, de ongereptheid, de road trains, het rode stof dat langs die eindeloze snelweg ligt, lange stukken rijden zonder een mens tegen te komen. Hier besef je pas hoe immens het land is en dat je niet zomaar onvoorbereid de auto in kan stappen om naar je volgende bestemming te rijden. Sommige tankstations kunnen wel 200 km uit elkaar liggen, en dat tankstation is dan de enige vorm van beschaving die je tegen zult komen. Dit alles maakt de ervaring des te beter. Extra jerrycan benzine, voorraad water, muziek, gespreksstof, betrouwbare auto en het moet goed komen. De National Parks is waar het om gaat en ze zijn prachtig. Mijn favoriet, Karijini National Park, heeft veel wandelroutes die je in kloven leiden waar je watervallen en riviertjes vindt. Darwin en zijn omliggende National Parks leek wel weer een andere wereld: groen, tropisch en de aboriginal cultuur leeft hier nog meer. Hier heb ik onder andere Litchfield en Kakadu bezocht. Ik had 1 dag voor Kakadu uitgetrokken wat eigenlijk te kort is aangezien het zo’n groot park is.

Vervolgens zijn we naar Cairns gereden. Onderweg tussen Katherine en Townsville valt niet zoveel te beleven dus hier hebben we maar een paar dagen over gedaan. Eenmaal in Cairns had ik al gauw weer een baantje gevonden. Ik werkte voor gratis accommodatie en een klein dagloon voor een hostel waar ik in hun busje moest rijden. Omdat het hostel iets buiten het centrum van Cairns lag, hadden ze een busje zodat hun gasten makkelijk van en naar het centrum konden. Tegelijkertijd omdat ik niet die wanhopige backpacker wou zijn die zijn auto voor een te lage prijs verkoopt omdat die bijna naar huis moet, zette ik mijn auto daar alvast te koop. In de tussentijd heb ik zoveel mogelijk bezocht van Cairns en omgeving. Cape Tribulation en Daintree Rainforest, het gezellige Kuranda, Great Barrier Reef en een skydive op Mission Beach. De skydive was fantastisch, de rush en spanning die door je lichaam gaat is geweldig! Zodra je weer op de grond staat, is die hele spanning en dat gevoel weg, waardoor je direct nog een keer zou willen gaan. Helaas zou dat een dure hobby zijn.

Het heeft uiteindelijk een maand geduurd voor iemand mijn auto kocht. Toen heb ik ook meteen mijn baantje opgezegd bij het hostel. Er stond een advertentie op Gumtree, om op een mangoboerderij te werken in de Tablelands. Atherton, de grootste stad in het gebied, ligt zo’n 90 kilometer zuid-west van Cairns. In de Tablelands vind je veel suikerriet plantages, bananen, mango’s, limoenen, avocado’s en aardappelboerderijen. Zo heb ik  2 weken op de mangoboerderij gewerkt tot ik een allergische reactie kreeg op het fruit. En het was een pittige reactie. Uitslag op mijn armen, benen, nek en gezicht tot het punt dat zelfs mijn oogleden opgezwollen waren. Er waren 2 doktersbezoeken en een week lang medicijn slikken voor nodig om de allergie langzaam maar zeker uit het lichaam te krijgen. Nu gelukkig weer helemaal beter en weer onderweg om verder te reizen.

De rondreis in Australië tot nu was voor mij al een groot succes. De tijd is voorbij gevlogen, ik heb mooie plekken gezien, leuke mensen ontmoet en leuke dingen gedaan. Wat betreft de verdere reisplannen, niets staat vast maar het plan is om de oostkust verder af te reizen tot Brisbane. Om daar het vliegtuig te pakken naar Nieuw Zeeland, het lijkt mij een mooi land om nog te zien voor ik weer naar huis moet. Dus ik ga nog even genieten van de tijd die ik nog heb hier.