Van de ene onvergetelijke werkervaring naar boerderijwerk in Australië

Na een korte vliegreis en een 2,5 uur durende autorit kwamen we aan op de boerderij. Wat is het mooi maar, wow, er is hier echt niks in de omgeving! De dichtstbijzijnde boerderij was een half uur rijden. Bij aankomst mochten we direct op een quad stappen en de koeien van een weide naar een omheind hok brengen. De koeien waren van dichtbij echt groot maar het was ons gelukt. Die avond hebben we alle mensen ontmoet die op de boerderij wonen. Oma, zoon Jack, Kerry en nog wat knechten die daar werkten maar niet fulltime woonden. Om een beetje een idee te geven waar we woonden voor de 3 maanden, de boerderij had grond ter grote van Ameland!

De eerste paar dagen sliepen we samen bij oma om de werkzaamheden in het huis te leren, hoe alles werkt enzovoorts. Na die dagen ging ik met Jack mee. Hij heeft ook een eigen boerderij die op 3 kwartier rijden ligt maar hij komt elke dag naar zijn oma om hier te helpen met alle werkzaamheden. Bij Jack mocht ik helpen met het scheiden van de koeien, stieren bij de stieren en koeien bij de koeien. Verder kregen ze een brandmerk en een oorbel om ze te herkennen als eigendom van Jack. Het klinkt misschien zielig voor de koeien maar dit is de enige manier om ze uit elkaar te houden. De koeien in de omgeving zijn allemaal van hetzelfde soort. Verder gaan de dagen best snel hier, we staan op om 7 uur en liggen er meestal om 9 uur ’s avonds weer in.

Ik zit hier in hartje zomer en dat betekent hitte! Er zijn weken zonder regen of afkoeling en het is telkens boven de 40 graden. We doen daarom ook niet heel veel met het vee, de hitte zou ze fataal worden als we ze gaan verzamelen enzovoorts. Onze dagen zijn gevuld met cactussen sprayen, watertanks checken, pompen aanzetten en hekken repareren. Dit is nodig aangezien de koeien, kangoeroes en dingo’s het soms nodig vinden om het prikkeldraad van de palen af te breken. Daarnaast geven we de koeien extra eten omdat het al weken niet heeft geregend, maken we schoon, koken we en zoeken we verkoeling in ruimtes die wel airco hebben. Een van de leukste dingen is toch wel de poddies (kalfjes) de fles geven. We hebben er op dit moment 2 die we elke ochtend en avond een fles geven. Deze kalfjes zijn ergens gevonden op het terrein zonder moeder, vaak is deze overleden. Ze geven de poddies de fles tot ze groot genoeg zijn en dan mogen ze samen met al grote poddies bij ons in de weide bij het huis lopen. Overdag doen zij dit ook al, maar ’s nachts slapen ze in een omheind hok.

Naast het vee zijn er veel andere mooie wilde dieren waar ik enorm van geniet tijdens het boerderijwerk in Australië. Kangoeroes, wallabies, kaketoes, uilen en stekelvarkens. Uiteraard zijn er ook beesten waar je prima zonder mee kunt zoals slangen, giftige spinnen, kikkers en vliegen! Vooral die vliegen zijn zo ontzettend irritant! Ze vliegen continu in je gezicht en landen rustig op je neus, in je oor. Of ze proberen als snack in je mond te vliegen. Ik sta regelmatig met mijn handen te waaien om ze weg te krijgen. Ze zullen vast ergens goed voor zijn.

Het was ontzettend wennen om van een bruisende stad zoals Brisbane, hier voor 3 maanden te wonen. Zelfs de post ophalen bij de brievenbus is een half uur heen en een half uur terug. En je bent hier echt op jezelf aangewezen. Dit zorgt er ook voor dat je veel gaat nadenken over wat hierna, wat wil ik eigenlijk en wat vind ik belangrijk? De mentale uitdaging ligt hier hoog juist doordat je veel van hetzelfde doet. Jezelf uitdagen met beperkt middelen maakt je creatief, denk ik dan maar. Ik heb zoveel overwonnen hier en ik leer elke dag wel wat bij. Zelfs koeien kunnen lief zijn en hun tong is echt net als schuurpapier.

Ik moet als ik dit schrijf nog 3 weken hier werken. Ik en mijn nichtje zijn wel echt aan het aftellen, maar ondertussen blijven we genieten van de prachtige zonsondergang, sterren hemels, de omgeving en alle dieren. Dit is en was een ervaring om nooit te vergeten. En als ik het over zou moeten doen, zou ik weer hier voor gaan. Ik denk dat ik door deze ervaring ook dingen heb geleerd en gezien die ik anders nooit zou hebben kunnen ervaren. Het voelde in ieder geval voor mij zo dat ik er sterker door ben geworden. Maar wie weet was dat proces al begonnen wanneer ik op het vliegtuig stapte naar Australië!