Au Pair in Engeland: Sanne vertelt haar verhaal (Deel 1)

Hallo allemaal! Mijn naam is Sanne en ik ben in Londen, Engeland geweest als au pair. Ik ben er van 29 december 2020 tot en met 19 juli 2021 geweest. In deze en de komende blogs ga ik jullie vertellen hoe ik het allemaal heb ervaren. Ten eerste: waarom heb ik ervoor gekozen om als au pair weg te gaan en waarom Engeland? Ik had al een tijdje de wens om met kinderen te werken en heb daarbij ook een redelijk bijpassende opleiding gedaan. Ook is mijn passie reizen en nieuwe culturen ervaren vind ik heel bijzonder. Daarnaast wist ik eerlijk gezegd eerst niet wat ik wilde doen na mijn mbo-opleiding.

Engeland was niet mijn eerste keus eerlijk gezegd. Mijn eerste keus was Amerika, maar omdat je daar verplicht was om er minimaal een jaar te zijn en in verband met covid heb ik toch de keuze gemaakt om naar Engeland te gaan. Het is veel dichter bij huis, dus als er iets is ben je zo thuis. Sinds kinds af aan wilde ik altijd al naar Engeland en op de één of andere manier was ik altijd al aangetrokken door Londen. Ook dat waren redenen waarom ik toch voor Engeland koos. Uiteindelijk zat er alleen best veel haast en stress achter. In verband met de Brexit moesten au pairs namelijk in Engeland zijn vóór 31 december 2020.

Voordat je vertrekt moet je allemaal formulieren invullen met informatie over jezelf, medische geschiedenis, de ''Dear host family letter'' en nog meer. Toen ik daar al allemaal aan begon had ik er al zoveel zin in! Je begint aan een nieuwe ervaring en het is natuurlijk heel spannend maar heel ''exciting''. Als je alles hebt afgerond stuur je het allemaal op naar Travel Active en gaan zij alles controleren. Soms zijn er dingen die je moet aanpassen of vragen die ze je stellen. Bij mij ging het allemaal heel snel en voor ik het wist werden mijn gegevens doorgestuurd naar potentiële gastfamilies in Engeland. 

Van Travel Active kreeg ik een bericht met e-mailadressen van meiden die ook naar Engeland zouden gaan eind van het jaar. Daar was ik echt heel blij mee, want dan kan je alvast zenuwen met elkaar delen en elkaar heel erg helpen. Een aantal meiden had al redelijk wat gezinnen gesproken en sommige hadden ook al een match! Voor mij zat er veel haast achter en ik bleef maar hopen dat een familie mij leuk en goed genoeg zou vinden. Gelukkig werden al mijn documenten en de Engelse workshop goedgekeurd en ben ik op 9 december 2020 geaccepteerd door Travel Active! Vanaf toen ging mijn profiel openbaar zodat families mij konden opzoeken en bekijken. 

10 december kreeg ik het bericht dat een familie geïnteresseerd was in mij. Ik was gelijk heel enthousiast en kreeg een link met hun profiel en informatie. Het gezin leek mij zo leuk dat ik een mailtje stuurde om te vragen of we een keer konden bellen. En op 12 december was het zover: ik belde met de moeder van het gezin. Heel veel vragen kwamen er! Maar het was een heel leuk en fijn gesprek. Ik kreeg na het gesprek gelijk een berichtje of ik met een oud-au pair in contact wilde komen en dat heb ik gedaan! Zij was heel enthousiast over het gezin en dat maakte mij alleen maar enthousiaster.

Toen heb ik gelijk die avond na het gesprek laten weten dat het mij heel leuk leek om hun au pair te worden. Ik had daarin heel veel geluk dat ik gelijk zo'n ongelofelijk leuk gesprek had. Ik raad het wel aan om met meerdere gezinnen te spreken voordat je je keuze maakt. Maar ik voelde me er gelijk al zo goed bij. Een week later belden we nogmaals en dit keer ook met de vader en kinderen. Ze waren best verlegen en ze lieten mij alvast hun speelgoed zien. Ze hadden die dag ook de kerstman gezien en hadden daar leuke verhalen over, het was echt gezellig.

Nadat ik het gezin had gevonden had ik maar tweeënhalve week om alles te gaan regelen. Spullen pakken, medicatie regelen, van alles en nog wat. Het was mega-chaotisch en het was natuurlijk ook oppassen dat ik geen corona kreeg. Want anders zou ik niet naar Engeland kunnen gaan! Ik heb heel veel hulp gehad van mijn lieve ouders. Ze hebben me heel erg gesteund en geholpen en ik ben ze echt heel dankbaar!

Voor ik het wist waren die twee weken ook alweer voorbij en moest er ook nog afscheid worden genomen van vrienden en familie. We hadden een drive-by georganiseerd voor ons huis en mijn moeder en ik hadden scones gemaakt. We hadden Engelse vlaggetjes opgehangen voor het huis en iedereen die langs kwam kreeg een scone en wat te drinken. Ik vond het heel lastig om afscheid te nemen van iedereen, maar het moest toch gebeuren. Veel vrienden heb ik niet echt afscheid van kunnen nemen omdat zij door heel Nederland wonen. Maar gelukkig bestaat videobellen!

29 december was de dag dat ik ging vliegen naar Heathrow, Londen. Ik vloog rond een uur of 12 dus we moesten redelijk op tijd vertrekken. In de ochtend kwamen nog twee vriendinnen langs om afscheid te nemen. Er zijn heel veel tranen gevallen die ochtend alleen al. Toen moesten we toch echt gaan en zijn mijn ouders, broertje en ik vertrokken naar Schiphol. Het was een erg lange rit en ik was heel zenuwachtig. Het waren natuurlijk de laatste uurtjes met mijn ouders voordat ik vertrok. Ik vond het heel lastig.

We kwamen aan op Schiphol en we moesten even zoeken waar we heen gingen. Eenmaal bij de goede incheckbalies aangekomen had ik afgesproken met een andere meid, Imme, die ook als au pair ging vertrekken naar Londen. Voor ik het wist was het tijd om officieel afscheid te nemen van mijn broertje en ouders. Phoeee wat was dat lastig. Heb heel veel gehuild. 7 maandjes wachten en dan kon ik ze weer zien.

Ik was heel blij dat ik met Imme samen kon reizen naar Engeland. Imme en ik hebben elkaar heel erg kunnen steunen op de heenreis naar Londen toe. Beiden heel emotioneel maar gelukkig hadden we elkaar. De vlucht was ongelofelijk snel en we waren zo in Londen. Wachten op bagage, afscheid van Imme nemen en op zoek gaan naar mijn Host Dad die ergens stond te wachten. Ik had hem al snel gevonden en toen begon het avontuur in Engeland…