Vorig jaar begon Sanne aan het avontuur van haar leven: ze werd au pair bij een Engels gastgezin. Lange tijd was het door de Brexit niet mogelijk om au pair te worden in Groot-Brittannië, maar daar is nu eindelijk verandering in gekomen! Ter gelegenheid van de herlancering van ons Britse Au Pair programma vertelt Sanne over haar ervaringen.
De switch omzetten
Voor ik het wist waren de eerste 4 maanden alweer voorbij gevlogen. Ik had toen nog maar 3 maanden te gaan… (lees hier Deel 2)
De eerste 2/3 maanden zijn vaak het lastigst. Je gaat thuis missen en je moet nog steeds wennen aan je host family. Het duurt dus even voordat je echt aan het gezin gewend bent. Ik had al heel snel een thuisgevoel daar, maar ik heb het daarin best lastig gehad met mijn ouders en thuis missen. En ik vond het allemaal te langzaam gaan. Maar op een gegeven moment moet je een switch omzetten en nagaan dat de 7 maanden dat je weg bent niks zijn vergeleken met je levensjaren.
Dus toen de eerste 3 maanden voorbij waren schoot het allemaal heel erg op. Ik ben ook meer gaan genieten en heel veel leuke dingen gaan doen, zoals samen een tripje naar Bristol ondernemen met Imme! Daar hebben we het super leuk gehad. Engeland ontdekken is ook iets wat je moet doen als je er bent. Niet alleen in de stad blijven waar je au pair bent, want Engeland is meer dan dat. Het weekend na Bristol zijn Imme en ik samen naar Brighton gegaan voor mijn verjaardag! We hebben daar ook weer een toptijd gehad, het was echt heel leuk.
Een groeiend familiegevoel
Na zulke weekendjes weg is het wel weer even inkomen om met de kinderen bezig te zijn. Vroege ochtenden altijd. Verbazingwekkend genoeg heb ik mij nog nooit verslapen. De kinderen waren echt naar mij toe aan het groeien. Ze voelden voor mij als mijn eigen zusjes, zo’n goed familiegevoel had ik bij dat gezin. Natuurlijk is niet elke dag even leuk met de kinderen maar dat hoort erbij.
We hadden eigenlijk altijd wel iets te doen. We gingen in het park en in de tuin spelen, naar de speeltuin, lekker gek dansen, knutselen, spelletjes doen en onze eigen spelletjes bedenken. Er was altijd wel iets leuks te doen. Soms dacht ik, ‘hé, we kunnen ook wel wat anders doen in plaats van elke dag hetzelfde’. Maar ja, het zijn en blijven kinderen.
Nieuwe mensen ontmoeten
Elke dag maakte ik wel weer wat nieuws mee. Niet alleen met de kinderen, maar ook in mijn vrije tijd. Ik bleef proberen mensen te ontmoeten. Soms spreek je af met mensen en zie je ze maar één keer omdat het toch niet jou type persoon is. Of soms spreek je een paar keer af en blijkt de andere au pair alweer naar huis te gaan. Maar zo gaat het, het hoort er bij. Eind mei is Imme helaas weer naar Nederland gegaan. We hebben de laatste weekenden samen nog erg genoten en leuke dingen gedaan. Het was wel even lastig om doei te zeggen tegen elkaar. Maar we wisten dat we elkaar weer in Nederland zouden zien!
Ik heb later ook een hele leuke Nederlandse au pair ontmoet, Eva. Het was altijd heel gezellig en ze bleek ook bij Travel Active au pair te zijn. We hebben echt heel veel samen gedaan. We zijn naar Windsor Castle gegaan wat echt heel mooi was. In Windsor hebben we ook nog lekker een high tea gedaan. We zijn samen naar Cambridge gegaan, was ook een leuk plekje. We hadden alleen niet heel goed weer maar het was alsnog super leuk. Dankzij Eva heb ik nog een aantal super leuke meiden ontmoet met wie ik ook echt een toptijd heb gehad.
Een topeinde
Ook heb ik een hele leuke Canadese au pair ontmoet, Mariah. We zijn naar Liverpool geweest, Seven Sister Cliffs en de Euro 2020 finale Engeland - Italië. We hebben zoveel meegemaakt samen en dat zijn herinneringen die ik nooit mee ga vergeten.
Vooral de EK-finale Engeland - Italië is een herinnering die altijd bij zal blijven. Ik had tickets van iemand uit Nederland gekregen omdat hij door corona niet kon gaan. Ik was echt zo ongelofelijk blij en enthousiast, het was niet te omschrijven! Ik had alle EK-wedstrijden al gekeken in Engeland. Vaak ook samen met mijn host dad. Dat was ook iets waar we samen over konden bonden. Dus toen ik een appje kreeg dat ik de tickets kreeg moest ik het natuurlijk gelijk vertellen. Hij was hartstikke jaloers haha!
Maar ik heb zo’n top tijd gehad in het Wembley Stadium. Toen we de tube in gingen was het al een enorme sfeer. Iedereen aan het zingen, alles was bomvol en we stonden op elkaar gepropt. Bij het Wembley Stadium zelf was het ook een sfeer, zo ongelofelijk druk maar het was echt geweldig. De wedstrijd ook, het is gewoon iets wat ik nooit zal vergeten. Ook al heeft Engeland niet gewonnen, ik heb alsnog een toptijd gehad. Het was extra speciaal, want een week na de wedstrijd was mijn terugvlucht alweer naar Nederland. Dus het was echt een topeinde van mijn avontuur in Engeland!
De laatste week
Mijn laatste week was heel lastig en emotioneel. De kinderen voelden heel goed aan dat ik het lastig vond. Ik heb in mijn laatste week ook veel gehuild. Gelukkig kon ik naar mijn host mom als er iets was. We hebben samen een paar emotionele dagen gehad. Voor mij was het gewoon een normale werkweek, maar het voelde heel zwaar aan.
Met mijn host kindjes heb ik nog veel knutsels gemaakt om mee te nemen naar huis. Ook mijn laatste weekend kwam eraan. De laatste zaterdagavond heb ik doorgebracht met Mariah en Eva. We zijn naar Primrose Hill gegaan en hebben lekker drankjes gekocht. Het was echt top-weer die avond en het was zo gezellig. Op een gegeven moment gingen we richting Waterloo en hebben we daar met z’n drietjes gezeten.
Voor we het wisten ging Mariah alweer richting huis, dus dat betekende afscheid nemen. Pfff wat is het toch verschrikkelijk om doei te zeggen 🙁 Toen Mariah weg was zijn Eva en ik nog bij de London Eye gaan zitten de hele avond. We hebben het daar heel leuk gehad. Gezellig met mensen kletsen en het beste van onze laatste avond samen maken. Op een gegeven moment hebben we een Uber naar onze hostel gepakt en zijn we lekker wezen slapen.
Cadeautjes uitwisselen
Zondag 18 juli, mijn laatste dagje spenderen met mijn host family in Barnes. Ik deed nog even rustig aan, pakte mijn laatste spullen bij elkaar en maakte mijn kamer netjes. Daarna even lekker genoten van een bad en toen ging ik naar beneden om met de kinderen te zijn.
Het was ongelofelijk mooi weer dus iedereen was lekker buiten. Ik had wat cadeautjes voor iedereen gehaald: voor beide kinderen een cadeautas met verschillende dingetjes en voor mijn host parents een mooie bos bloemen. Ik kreeg van iedereen tekeningen, mooie kaartjes en ook een heel leuk afscheidscadeautje. Vooral mijn host mom en ik hebben toen best veel gehuild. Je bouwt een band op met elkaar, waardoor het echt als thuis aanvoelt.
Pannenkoeken en koffie
De rest van de dag heb ik lekker gespeeld met de kinderen en uiteindelijk heb ik voor diner pannenkoeken gebakken. Ik had het al eens eerder gebakken en ze vonden het toen zo lekker. Ik heb ze de keuze laten maken of ze pannenkoeken of boerenkool wilden, want boerenkool vonden ze ook best lekker. Maar het werd toch pannenkoeken. We hebben lekker gesmuld en de avond doorgebracht met de kinderen. Toen de kinderen op bed lagen heb ik even met mijn host parents gekletst en daarna ben ik naar boven gegaan.
Maandagochtend werd ik wakker en pfoe, wat voelde ik me slecht. Het idee om weer naar Nederland te gaan was heel lastig. Ik had er natuurlijk veel zin in om iedereen weer te zien want ik miste mijn ouders echt heel erg. Maar het idee dat ik alles moest achterlaten in Engeland was heel lastig. Nadat ik mijn laatste spullen had gepakt en alles netjes had gemaakt in de kamer ben ik nog naar Gails gegaan, mijn favoriete koffietent in Londen. Om mijn favoriete koffie te halen en daar nog even van te genieten.
"Please stay"
Toen was het moment daar om doei te zeggen want mijn taxi zou elk moment aankomen. Heel veel geknuffeld met de kinderen en heel veel gehuild. Ook beloofde ik duizend keer dat ik terug zou komen en toen was mijn taxi er. De oudste kon me niet loslaten en bleef maar zeggen “Sanne, please stay, please stay”. Dat maakt het natuurlijk niet makkelijker om weg te gaan.
Ik heb mijn host parents geknuffeld en tot snel gezegd en toen nogmaals de kinderen wezen knuffelen. Toen moest ik echt mijn taxi in. De buurvrouw kwam ook nog langslopen, dus ook nog even doei tegen haar gezegd. Ze hebben mij met z’n allen uitgezwaaid en ik ben huilend weggereden met de taxi…
Een nieuwe start thuis
Het was een lange rit naar het vliegveld en ik kon niet stoppen met huilen. Maar het was ook weer een nieuwe start voor mij om naar huis te gaan. Dat was ook iets waar ik naar uitkeek! Voor ik het wist zat ik alweer in het vliegtuig en stond ik op Schiphol. Toen ik mijn ouders en broertje zag staan kwamen de tranen weer. Wat was ik blij dat ik ze weer zag. Het voelde al zo snel weer als normaal en ik had ze echt ongelofelijk erg gemist.
De tijd is zo snel voorbij gevlogen en ik besefte me in Engeland dat je echt van elke minuut moet genieten. Want voor je het weet kan het voorbij zijn. Veel mensen denken dat dit het is, het einde van je tijd in Engeland en dat je leven weer doorgaat in Nederland. Maar zo makkelijk is dat niet. Het is niet zo dat je leven weer is zoals het was voordat je naar Engeland vertrok…
Lees hier Deel 4 of volg ons op Facebook of Instagram en blijf op de hoogte van de verhalen van onze au pairs! Wil jij ook au pair worden in Engeland? Bekijk dan onze mogelijkheden!
