Au pair Jolanda over haar voorbereidingen en eerste weken in Amerika!

Mijn moeder kwam in gesprek met iemand van wie de dochter ook een jaar naar het buitenland was geweest. Ze vertelde mijn moeder dat het een enorme kans en ervaring zou zijn voor mij. Mijn moeder was overtuigd, en ze kon vervolgens mij vader ook langzaam overhalen. Ik ben en blijf zijn kleine dochter die naar de andere kant van de wereld vertrekt en dat vond hij lastig. Maar ook hij liet me gaan. Ik heb direct de brochure aangevraagd van Travel Active en ik was razend enthousiast.

Ik heb mij net na mijn examens in mei aangemeld, nu hopen dat ik geslaagd ben! Eenmaal aangemeld ben ik direct met de papieren aan de slag gegaan en naar veel van mijn oppas adresjes gegaan. Iedereen was zo lief om mij op alle vlakken te helpen! Amerika ja daar was geen twijfel over mogelijk, daar wilde ik heen!. Waarom? Geen idee dit land trok mij al vanaf dag een en ik wilde ‘the American dream’ ervaren. Op 13 juni kreeg ik dan eindelijk mijn berichtje; je bent geslaagd! Ik ga naar Amerika, het is officieel besefte ik!!

In september had ik een voorbereidingsworkshop op het kantoor in Venray, hier kreeg ik allemaal informatie en een Engels gesprek met Ellen (wie trouwens enorm aardig is en mij zo enorm goed heeft geholpen in mijn periode in Nederland om mij voor te bereiden).

Mijn eerste contact was met een gezin uit Californië, ze hadden een huidige au pair uit Duitsland die het de afgelopen twee jaar perfect had gedaan en hier waren ze erg over te spreken. Dit zou natuurlijk lastig worden om te overtreffen maar dit wilde ik zeker proberen. Helaas ben ik na een paar facetime gesprekken "afgewezen" omdat ze een andere au pair hadden gevonden. Een tip van mij, de wereld vergaat niet als je niet meteen door het eerste gezin gekozen word. Ik baalde er enorm van maar er is niets dat je kan doen en je moet een jaar in huis zitten bij de mensen dus zoek een gezin dat jou ook echt wil!

Toen kwam er een gezin uit Baltimore, Maryland en dit klikte meteen enorm goed. Een jongetje van 3 maanden als ik aan zou komen en een meisje van 2,5 super schattig en precies wat ik zocht! En ja hoor zij wilden mij ook, en dit is dan ook mijn gezin geworden.

Afscheid

Na mijn akkoord op mijn gezin is ook mijn visa aangevraagd en mijn vlucht geboekt, dinsdag 8 januari vlieg ik naar New York (JFK). Op zaterdag heb ik nog een knallend afscheidsfeestje gehad met al mijn familie en vrienden en daar afscheid genomen van bijna iedereen. Mijn vader wilde alleen afscheid nemen die avond, hij ging die week ook weg naar het buitenland voor zijn werk. Hier hadden zowel mijn vader als ik het even moeilijk mee, mijn lieve papa een jaar niet knuffelen en geen discussies meer voeren over de onzinnigste dingen. Ook zijn hier wel wat traantjes gevallen bij zowel mij, mijn vader als bij mijn moeder. Die maandag de allerlaatste dingetjes ingepakt en 's avonds nog gezellig uit eten geweest met mijn moeder, zus en nicht. Die avond kwamen ook mijn 4 liefste vriendinnen nog langs om afscheid te nemen, gek want ik had het gevoel dat ik ze nog niet echt gedag ging zeggen.

De volgende dag was het dan zover!! Mijn uitzwaai commissie was compleet en we gingen met 8 man richting Schiphol, tenminste dat dacht ik. Tot we onderweg waren en mijn ene tante opeens zei; "eigenlijk moet tante Karin even voorbij rijden" waarop ik dacht huh waarom? Tot ik zag dat er twee mensen in de auto zaten bij mijn tante waarvan ik niet wist wie dat waren want ze zaten verstopt, en dat is zo gebleven tot we op de parkeerplaats op Schiphol stonden. Daar stapten namelijk twee van mijn liefste vriendinnetjes uit de auto, en wat was ik daar blij mee!! Toen mijn koffers ingecheckt waren en het gewicht goedgekeurd was (geloof me dit was thuis een hele opgave om op het toegestane gewicht te komen), heb ik de andere twee meiden gedag gezegd waarmee ik zou gaan vliegen. En toen was het afscheid daar, wat was dit even moeilijk! Er zijn veel tissues door heen gegaan en mee gegeven aan mij maar ik moest toch echt gaan.

Om 8:20 werden we in de lobby verwacht om vervolgens naar onze oriëntatielocatie te gaan. Wat volgens hen 10 minuten lopen was, Nederlanders doen er misschien 2 minuten over maar goed we zijn nu in Amerika natuurlijk waar ze alles liever met de auto doen, dus na 2 minuten lopen waren we op de locatie. Na een hele dag cursussen en reanimatie, kregen wij de optie om een tour door New York te doen. Deze mogelijkheid hebben wij gepakt en wat was dit mooi!! We zijn met het grootste deel van de groep op tour geweest, en we hebben gezellig pizza gegeten. Ook hadden wij een ticket voor The Empire State building en ook dit was enorm mooi, maar tevens ook enorm koud!! Rond 9 uur waren we terug op de kamer en hier hebben we nog bij een van de meiden op de kamer gezeten met zo’n 4 anderen meiden uit Brazilië. Zo gek hoe je zo goed met andere om kan gaan terwijl je ze die dag hebt ontmoet.

De volgende dag weer een cursus dag met kinderreanimatie en EHBO. Waarna onze laatste avond aanbrak en dat was toch wel een gek besef momentje. Mijn Nederlandse kamergenoot werd om 5 uur ‘s ochtends opgehaald om te vertrekken, en het andere Nederlandse meisje werd om 9 ‘s ochtends opgehaald en dat was het dan ik stond er toch wel echt alleen voor. Te voet ben ik met mijn twee zware koffers richting Pennsylvania station gelopen waar ik de trein heb gepakt richting Baltimore Penn station. Op het station werd ik opgehaald door mijn hostmom en heb ik kennis gemaakt met het baby’tje van 3 maanden. Om 5 uur hebben we mijn oudste hostkid opgehaald van 2,5 en hoewel ze in de eerste minuten wel wat verlegen was, was dat na een kwartiertje ook weg en hebben we gezellig gespeeld. Koffers uitgepakt, gedoucht en richting bed. Mijn avontuur begint!!

De eerste dagen in Amerika zat ik echt in een waanzinnige, blije en enthousiaste flow. Na de eerste week bij mijn hostfamily en het alleen zijn als mijn hostparents aan het werk waren kreeg ik mijn besef momentje dat dit het voor een jaar ging zijn. Mijn oudste hostkid is 2,5 en gaat van maandag tot vrijdag (8.30 tot 17.30) naar preschool, dus dan ben ik alleen met mijn hostbaby en de hond. In de eerste week had ik het hier wel moeilijk mee, aangezien ik iemand ben die tegen alles en iedereen aanpraat. En hoe je het ook went of keert een baby van 3 maanden en een hond praten niet terug, ook al lees je een heel boekwerk voor je krijgt niks dan gebrabbel en soms geblaf. Ik zag filmpjes van mensen die terugkwamen van een par maanden in het buitenland en wat was ik jaloers!

In de eerste week keek ik ook al voor tickets naar huis voor januari 2020. Zeker niet dat ik naar huis wilde, het was gewoon anders dan thuis. De aanpassingen die je maakt, het kleine Lage Zwaluwe dat ik miste. Het was gewoon heel anders! En wat was ik blij dat facetime bestond! Ik facetimede elke dag met mijn moeder, zus, tante, nicht en beste vriendinnen. Na een week besefte ik nee, dat moet je juist niet doen want dan word het alleen maar erger. Ik minderen het contact via facetime en appte nog wel maar gewoon over andere dingen en niet over thuis of over het feit dat ik ze miste, en dit ging al snel beter. En nog een belangrijke tip, praat er over! Ik heb er over gepraat met mijn nicht die in 2017 een jaar naar Canada is geweest en ook heimwee had, maar ik heb er ook zeker over gepraat met mijn hostmom. Wat luchtte dat op.

En hier ben ik nu, een maand verder en alweer zo goed als gewend. Ik heb de eerste maandelijkse cluster gehad en wat was dit gezellig! Wat hebben wij een leuke cluster groep. Je maakt zo snel vrienden als je in principe in het zelfde ‘schuitje’ zit als de andere au pairs. Zelfs toen we in het winkelcentrum waren hebben we een au pair ontmoet vanuit een andere organisatie, en waar we nu nog steeds contact mee hebben. Wat voel ik me nu thuis, ik heb mijn eigen plekje gevonden. Ook heb ik de football regels uitgelegd gekregen en mijn eerste Super Bowl meegemaakt, een real American burger op en ik zou mezelf niet zijn als ik nog niet had geshopt. We hebben al leuke tripjes gepland staan.