Au pair Maike schrijft vanuit Australië

Au pair zijn is meer dan zomaar een oppas zijn. Je wordt echt deel van een familie of in mijn geval zelfs een vervangende ouder. Elf maanden geleden kwam ik aan in de Gold Coast in Australië. Tijdens mijn eerste week was er een verjaardag, dus complete chaos met rondrennende kinderen die niet luisterden. Ik moest flink wennen aan de verantwoordelijkheden die ik kreeg, terwijl ik toch wel wat gewend was na vier jaar leerkracht te zijn geweest. Intussen ben ik helemaal gewend! Doordat de moeder alleen is en de vader overleden is, heb ik mezelf intussen ontwikkeld tot soort tweede ouder. 

Regelmatig moet mijn host moeder voor haar werk naar andere steden in Australië reizen, dus dan komt het geregeld voor dat ik alleen met de kinderen ben of dat we mee op reis gaan. Op de momenten dat ik alleen ben met de kinderen ben ik ook echt even hun "moeder". 

Het is een grote verantwoordelijkheid, maar je krijgt er ook zoveel liefde voor terug! Het is een heerlijk gevoel als je merkt dat je een veilige haven kunt zijn op moeilijke momenten voor jouw host kindjes. 

Een ander geweldig aspect is dat je helemaal meegaat in het leven van jouw host family.  In het weekend ga ik vaker met vriendinnen op stap, maar doordeweeks ben ik echt deel van een Australisch gezin!

Nu heb ik het geluk dat ik ook nog eens in een familie terecht ben gekomen die wat meer geld te besteden hebben dan dat ik zelf gewend ben. Tijdens de kerstperiode gingen we voor 6 weken naar hun tweede huis in Melbourne. Dat is natuurlijk op zich al super gaaf en zorgde voor een leuke afwisseling. Ik wist wel dat we veel koffers hadden dus ik had verwacht dat er een grote taxi voor de deur zou komen rijden. Maar tot mijn grote verbazing stopte er een limousine voor de deur die ons naar het vliegveld bracht!

Je zou denken dat dat niet makkelijk overtroffen zou kunnen worden, maar niets is minder waar! Op  de terugweg zei de oma van het gezin dat ze ons wel een lift kon geven vanuit haar huis. En wat bleek: haar vrienden gingen per privé helikopter naar het vliegveld, dus we mochten best mee als we wilden. Nou ja, vooruit dan maar! Een autoritje van 1 uur werd zo een helikoptervlucht van 20 minuten! 

Een ander bijzonder moment was de vakantie naar Europa van 5 weken. We gingen een paar dagen naar Dubai, een weekje naar Nederland (waarbij ik bij mijn ouders kon verblijven), 2 weken naar Griekenland, een paar dagen naar Parijs en een week naar Portugal. Dat was helemaal niet verkeerd! Uiteraard heb ik veel gewerkt terwijl mijn hostmoeder uiteten ging met familie/vrienden, maar ik had wel een gratis gave vakantie!

In Australië mocht ik ook vaker mee op kortere vakanties naar bijvoorbeeld Noosa en Sydney. Ik heb dus een hele hoop kunnen zien tijdens mijn tijd als au pair in Australië! 

Toch is het echt niet altijd rozengeur en maneschijn hoor. Bij het au pair zijn verwachtte ik vooral een enorm avontuur. Dat is zeker ook waar, zoals je hierboven al hebt kunnen lezen, maar niet iedere dag is zo. Ik moest mezelf af en toe even toespreken dat het oké is om ‘saaie’ dagen te hebben. Een dag waarop je vooral veel relaxt en een beetje zit te wachten tot de kinderen weer klaar met school zijn. Saaie dagen zou je thuis ook hebben, maar nu heb je deze dagen in Australië. En eigenlijk is dat ook wel bijzonder want dat hoort nou eenmaal bij het "echte leven"!
Ook baalde ik er regelmatig van als iets niet helemaal lukte of  als de kinderen niet luisterden of een kleine woede-uitbarsting hadden. Maar ook dit hoort bij  het au pair zijn. Ik probeerde me dan altijd te realiseren dat ik toch wel mooi in Australië zat, dus hoe slecht had ik het nou eigenlijk?! 

Ook heb ik echt wel eens slechte momenten gehad en een traan gelaten uit frustratie. Of een punt gehad waarop ik dacht het niet langer te trekken (zeker in het begin). Hoewel ik dat lastig vond ben ik toch het gesprek aangegaan met mijn hostmoeder. Een keer heb ik het zelfs per brief gedaan, omdat ik me dan beter kon verwoorden. Dit heeft zoveel geholpen en onze band veel hechter gemaakt. Dit heeft ertoe geleid dat ik me nu, na 11 maanden, bijna een tweede moeder van mijn 2 jongens voel. Ik moet bijna afscheid gaan nemen en ik ben erg benieuwd hoe ik dat ga vinden. Het plan voor een afscheidscadeautje heb ik allang en het is zelfs al klaar: een fotoboek vol met onze mooiste momenten en herinneringen samen. Op die manier zullen we deze onvergetelijke tijd samen nooit vergeten!
Toch realiseer ik me wel dat het afscheid moeilijk gaat worden. Maar ik kijk er ook naar uit, want ik heb het reisvirus ondertussen flink te pakken gekregen! In de weekenden en tijdens een afgesproken maand vrij, heb ik al bijna de hele oostkust gezien en binnenkort ga ik verder naar Nieuw-Zeeland en Midden-Amerika. Daar kan au pair zijn dus ook goed voor zijn: ik was nooit heel erg reislustig en een beetje bang om alleen te gaan, maar daar ben ik absoluut overheen gekomen!