De eerste echte werkweek van Emmalie als au pair

Emmalie vertelde eerder in haar blogs al over haar voorbereidingen en haar eerste week in Sydney. Nu is het tijd voor de eerste echte werkweek als au pair! Ze vertelt je alles:

Hoe zien mijn dagen eruit?

De werkweek begint hier met een relatief rustige dag op maandag, omdat er dan geen naschoolse activiteiten op de planning staan. Dan kunnen we zowel naar school als terug van school lekker wandelen, heerlijk! De dinsdag daarentegen is een erg drukke dag, omdat er dan twee naschoolse activiteiten op de planning staan en daar moeten we direct uit school naartoe. Ik haal de kinderen dan op met de auto, wat hier volgens een heel systeem gaat! Bij de privéschool van de kinderen zijn namelijk nauwelijks parkeerplaatsen en het ophalen gaat met behulp van een zogeheten ‘carqueue’. Vanaf 15:10 uur precies mag je (met ontzettend veel andere auto’s) in een rij gaan staan naast de school en moet je een bordje met de namen van de kinderen voor je ruit houden. De kinderen moeten netjes achter het hek wachten totdat een van de juffen via een megafoon hun naam roept. Ze begeleiden de kinderen dan naar de auto, doen de deur dicht en dan kun je gaan! Best wel een handig systeem als je het mij vraagt. Nadat de kids in de auto zijn gesprongen rijden we op dinsdag naar Hip Hop voor de een na oudste, waar de andere twee dus gewoon mee naartoe gaan. Na een les Hip Hop springen we snel weer in de auto en rijden we door naar het zwembad waar de oudste drie zwemles krijgen. Ik probeer ’s middags al voorbereidingen te treffen voor het avondeten, zodat we direct kunnen eten als we rond kwart over zes thuiskomen. Het avondeten is hier overigens letterlijk iedere dag ‘chicken’ (chicken roast, chicken sausages, chicken nibbles, chicken drumsticks, chicken thighs, chicken wings…). Die dinsdag heb ik tussen het werken door nog afgesproken met iemand die ik ken van mijn studie uit Utrecht, die hier nu aan de Universiteit van Sydney studeert, superleuk om een bekende te zien uit Nederland!

De week wordt natuurlijk vervolgd met de woensdag. Zoals ik in mijn vorige blog schreef werk ik de woensdagen niet altijd, maar afgelopen week heb ik die dag wel gewerkt. Op deze dag staat er een les gymnastics op de planning voor de een na jongste en hebben de oudste twee jongens ’s avonds basketbaltraining. De donderdag is evenals de maandag een relatief rustige dag zonder naschoolse activiteiten. Op vrijdag heb ik de oudste drie kinderen na school naar running training gebracht en daarna mocht dan eindelijk het weekend beginnen!! Althans, dat dacht ik…. Bij thuiskomst bleek dat de boodschappen waren gebracht die ze hier wekelijks online doen en stonden er zo’n veertig, JA VEERTIG, plastictassen voor de deur. Echt een gigantische hoeveelheid boodschappen, niet normaal. Dat werd dus eerst sjouwen met z’n allen voordat we überhaupt naar binnen konden!

Tijd voor weekend

Na zeven uur ’s avonds zat de eerste volledige werkweek erop, wat een opluchting! Natuurlijk kan niet alles vlekkeloos verlopen, maar de meeste dingen zijn gewoon goed gegaan waar ik erg blij mee ben. Het weekend begon ik samen met wat vriendinnen die avond met een Hannah Montana vs. Miley Cyrus party, waar ons zeer duidelijk werd dat je toch echt wel groot fan moet zijn om dit leuk te vinden. Op zaterdag ben ik met een vriendin de stad in geweest om Sydney verder te ontdekken en heb ik mijn eerste les bodypump gedaan hier. Dat voelde ik wel na vier weken niet sporten, auwww… Op zondag heb ik met een aantal vriendinnen de ferry naar Manly genomen, wat in het Northern Beaches gedeelte van Sydney ligt. Heerlijk in het zonnetje langs het strand gewandeld en genoten van de mooie omgeving. Het weekend hebben we ’s avonds op een bijzondere manier afgesloten, namelijk in de kerk. Twee weken geleden toen ik hier voor het eerst met de bus ging, vroeg ik aan een toevallige voorbijganger de weg. Ik werd vriendelijk geholpen door een meisje van mijn leeftijd. Nadat ze de route van de bus voor me opgezocht had liep ze verder, maar kwam na zo’n twee minuten teruggelopen. Ze vertelde me dat ze die avond naar de kerk zou gaan en vroeg of ik een keer met haar mee wilde. Ik kon die avond niet, maar hield wel contact met haar. Ondanks dat ik niet gewend ben om naar de kerk te gaan, was ik nieuwsgierig en wilde ik het graag meemaken. Afgelopen zondag ben ik samen met twee vriendinnen naar een dienst geweest. Wat een ERVARING!! We wisten totaal niet wat we moesten verwachten van tevoren, maar het werd zoveel beter dan we dachten. Het was een Hillsong Church waar je totaal niet het gevoel hebt dat je in een kerk bent. Het voelde meer als een soort concert met een groot podium waar een band allerlei liedjes speelt. Echt bijzonder om mee te mogen maken!!