Toch bijna weer een van mijn laatste blogs, wat zeg ik… mijn laatste blog in Amerika denk ik toch wel. Met nog maar drie maanden op de planning en jeetje wat is de tijd voorbijgevlogen. Sinds mijn laatste blog is er alweer veel gebeurd. Van een bezoekje van een andere Nederlandse au pair uit Atlanta tot mijn ouders die langs zijn gekomen. Ook onze vakantie naar Mexico gehad en dat waren toch wel weer de dingen waar ik naar uitkeek, mijn ouders toch wel als hoogtepunt.
De keuze:
Zoals je t al leest heb ik officieel de keuze gemaakt om in Januari het vliegtuig terug te pakken. Dit was een van de moeilijkste keuzes die ik ooit heb moeten maken, ik ga mijn ‘thuis’ hier achterlaten om terug te keren naar huis. Deze geweldige familie in te ruilen voor mijn andere net zo geweldige familie. Ik kan op dit moment gewoon niet beseffen dat ik hier over 3 maanden niet meer elke dag naar de sportschool wandel. Niet meer elke maand een cluster met de geweldigste mensen heb. Bovenal kan ik het gewoon niet beseffen dat ik mijn kleine ventje moet gaan overdragen aan een andere au pair. Ik heb de nieuwe au pair ontmoet en ik ben er zeker van dat ie in goede handen gaat zijn maar wat ga ik hem missen! Ik heb hier tot nu toe zoveel geweldigs meegemaakt, zoveel liefde ontvangen en zoveel geleerd. Man wat vind ik dit lastig. Ik kan er gewoon niet bij met mijn gedachten. Ik had het er met mijn host moeder over dat ik zeker een reverse-cultuurshock ga krijgen. De cultuurshock toen ik hier kwam was niet groot, die was er bijna niet moet ik eerlijk zeggen. Omgekeerd, eenmaal terug in Nederland dus zal ik m zeker gaan krijgen. Vooral omdat ik nog 6 maanden moet wachten tot mijn studie begint, en dat gat dus erg groot is heb ik veel tijd om erover na te denken. Ik wil geen afscheid nemen… maar het moet. Of het nu in januari 2020, Juli 2020 of Januari 2021 is. Het blijft moeilijk, en ik weet zeker dat dat op een ander moment net zo moeilijk had geweest. Heb ik de goede keuze gemaakt? Moet ik niet gewoon blijven? Al die vragen spoken door je hoofd. Denk er niet aan Jo denk ik dan. Ik heb met tranen in mijn ogen verteld dat ik niet blijf. Dat gaat dus geheid met grote, wat zeg ik, enorme tranen afscheid nemen. Nog drie maanden en daar ga ik van genieten, met een grote G. Voor je het weet sta je weer in dat koude Nederland op Schiphol. Ik kijk er wel naar uit om thuis te komen maar erg dubbel is het wel, dat kan ik je verzekeren! Ik mag ook mijn vluchtdata al opgeven… erg definitief dus allemaal.
Nederlands bezoek
Ook toch wel n lichtpuntje… mijn ouders! Wat zeg ik lichtpuntje? Hele vuurtoren kan je wel zeggen! Wat kwamen papa en mama op het juiste moment! Eerst alle spullen uitgepakt die ze voor me mee hadden genomen, spulletjes van thuis die ik in Mei was vergeten en natuurlijk KAAS. Heerlijke Hollandse graskaas, wat lekker! We hebben zoveel lol gehad! Zoveel gedaan! Tijd te kort natuurlijk maar tja dat is altijd! Mijn vader was als een lieve opa voor mijn beide host-kids en mama… ja mama is gewoon in geprogrammeerd als zorgzame lieve oma, mama, tante en wat nog meer. We hebben mijn host-kids donderdag meegenomen naar de dierentuin, wat ze geweldig vonden! Zoé had vrijdag zelfs op school gezegd dat haar zus haar mee had genomen naar de dierentuin! Waarop de juf had gezegd: ‘’bedoel je niet je oppas?’’
Nee volgens Zoé was ik haar grote zus. Vrijdag ben ik dan met papa, mama en Noah naar Annapolis (de hoofdstad van Maryland) geweest. Zaterdag Washington D.C. en zondag geshopt! Een heerlijke paar dagen gehad! Zondagavond weer afscheid moeten nemen en man… blijft weer lastig! Minder dan in Mei want ik liet thuis dit keer niet achter maar toch was het weer moeilijk. Maandag zijn ze teruggereden naar New York en is mijn werkweek weer begonnen. Met als volgende avontuur… Mexico.
Mexico
Zaterdagochtend erg vroeg… 05.00 AM vertrokken naar het vliegveld. Mijn koffer woog gelukkig net geen 15 pond maar het was zoals gewoonlijk met Jolanda weer kantje boord. Waar met inpakken ook even een besef kwam met hoe ik in hemelsnaam al mijn kleren in 2,5 koffer ga passen?? Papa en mama hebben al 4 tassen meegenomen hoe moet dit gaan passen? Afijn zorg voor later, nu eerst…. Aan boord en met een beetje vertraging opstijgen. Met als bestemming Mexico! Eenmaal aangekomen in Cancun, het vliegveld uitstappen en dan een heerlijk warme waas over je heen krijgen is toch wel het ultieme vakantiegevoel! De shuttle naar t resort gepakt en wat is het allemaal prachtig! Een supergrote en mooie kamer voor mij alleen! Snel omgekleed en het zwembad ingedoken. Nogmaals mij hoor je niet klagen he maar iedereen begrijpt met 2 kindjes (één van bijna 1 en één van 3,5) dat ik niet gezellig met mijn host ouders op t terrasje kon gaan zitten. Elke avond na t eten gingen ze met de kindjes naar bed en dan zat ik alleen aan de bar. Niks mis mee natuurlijk! Toch zijn dat wel echt de momenten dat ik graag mijn zus hier had gehad! Mn mama en papa en broer! Mn nicht en tante gewoon…. mijn oude vertrouwde bups waarmee we ‘vroeger’ altijd naar zulk soort resorts gingen! Als ik daar dan aan denk merk ik wel echt weer wat ik thuis heb! Het zou zoveel makkelijker zijn als mijn familie hier in Amerika zou wonen. Ik hou van ‘t land maar mijn familie missen is iets wat ik niet zou verkiezen boven Amerika (jaah dat wilde je graag horen he papa!!). Na een paar dagen gingen ze je wel herkennen hier op het resort en heb ik ook al wel wat mensen ontmoet van ’t resort. Ze wisten gelukkig ook al na n dag of 2 wat ik dronk dus de drankjes hoefde ik zelf niet meer te halen haha. Ik ben weer een hele ervaring rijker, en ga zeker nog een keer terug naar Mexico! Het is prachtig en het zeker waard! Heerlijk zelf op vakantie… want ik heb natuurlijk wel gewoon moeten werken, elke dag van 8.30 tot 13.00 dus nogmaals.. Klagen hoor je me niet! Maar rekening houden doe je altijd ook al ben je niet officieel aan t werk. Ondertussen zitten we alweer onderweg naar Baltimore. Op weg naar het ‘koude’ weer. Koud zal ik het niet noemen want momenteel is het nog gewoon 16 graden maar dit is wel een teken dat de zomer echt voorbij is en we toch wel echt de herfst ingaan. Op weg naar Noah z’n eerste verjaardag, Halloween, thanksgiving en natuurlijk Kerst! Het gaat snel en dat blijft het gaan gok ik. De laatste 100 dagen zijn ook al in gegaan. Wat zeg ik… zitten al in de 90.
Ook ben ik hard op zoek naar de juiste studie… erg lastig! Elke keer eindig ik weer op n au pair programma in Amerika… we gaan het zien wat de toekomst me brengt! Voor nu is mijn vlucht geboekt…. 9 januari 2020 vlieg ik terug naar Amsterdam om op 10 januari in de ochtend aan te komen. Dus tot dan!!
Wil jij net als Jolanda au pair worden in Amerika? Bekijk ook de mogelijkheden voor au pair in het buitenland. Bekijk ook onze au pair infodagen en vraag het gratis au pair magazine aan!
