Ester over haar au pair avontuur: “A once in a lifetime experience”

Ik heb geweldige dagen in New York City gehad, waar ik nieuwe vrienden heb gemaakt en ook veel heb geleerd. Maar ik was niet gekomen voor NYC, hoe vet de stad ook is. Vrijdag ging het namelijk gebeuren: ik ging mijn host family ontmoeten. Wat was dat een bijzonder en happy moment! Zenuwen waren er zeker, van beide kanten denk ik, maar alleen maar gezonde zenuwen. Toen ik ze eindelijk in mijn armen kon sluiten, wist ik ook meteen dat het goed zat en die bevestiging was heel fijn. Het avontuur kon beginnen!

Wat was ik blij dat ik dit avontuur was gestart! Wow, wat voelde ik me gauw thuis in Amerika. De mensen, de cultuur, de natuur: alles sprak me aan. Het paste gewoon bij me! Als je het mij vraagt, woonde ik ook in de beste stad van Amerika, namelijk Denver! Aan de voet van de Rocky Mountains met 300 dagen zon per jaar. Daarnaast had Denver ook echt vier seizoenen. Het was -10 graden, er een laag sneeuw op de grond, maar gewoon met blauwe lucht én zon. Beter kan niet toch?!

Ik heb heel wat weekendjes in de Rocky Mountains doorgebracht. Als het niet voor een hike met vriendinnen was, dan was het wel voor een weekendje skiën met mijn host family of vriendinnen. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die kunnen zeggen dat ze hebben leren skiën in Amerika, maar ik dus wel!

Ik kan wel eeuwig doorpraten over Colorado, want het is daar zo prachtig. Vooral ook, omdat het zo anders is dan Nederland. Hier is het zo vlak en daar ben ik persoonlijk gauw op uit gekeken, maar daar kreeg ik nooit genoeg van het uitzicht van de bergen. Als je naar het westen keek, waren ze daar altijd: de Rocky Mountains. Ik heb zo vaak in de auto gezeten met zo’n kriebelend gevoel in mijn buik, simpelweg omdat ik mij zo bevoorrecht voelde dat ik hier was. Dat ik dit mee mocht maken, dat ik hier woonde en dat ik dit mocht beleven met hele bijzondere vriendinnen. Soms was het niet te bevatten…

Toen ik in augustus vertrok, was ik net 18 jaar, maar ik was er zo klaar voor om mijn avontuur te starten. Ik heb bewust gekozen voor een tussenjaar, ook al wist ik al wat ik wilde studeren. Ik was klaar met de sleur van school en wilde het studeren aan de universiteit nog even uitstellen. Ik heb een enorme grote passie voor kinderen, altijd al gehad, dus de beslissing om au pair te worden was er al snel. Amerika heeft mij altijd al getrokken, dus dat sloot perfect aan bij mijn plan om als au pair aan de slag te gaan.

Ik heb een jaar voor drie ‘amazing’ kinderen gezorgd. De twee meiden, Sophie (inmiddels alweer 8) en Isabella (bijna 6), gingen vijf dagen per week naar school. En kleine Nicholas, ook wel Nicky, (3) ging drie dagen naar de crèche. Ik ga niet liegen: de ochtenden waren hectisch. En laten deze kids nou net niet echt ochtendmensen zijn, maar hier hebben we ook zoveel lol om gehad. De resterende twee dagen nam ik Nicky heerlijk op pad en daar genoot ik zo van! De tripjes naar de dierentuin, verschillende musea, allerlei speeltuinen, parken en playdates met andere kids. Ik kreeg er geen genoeg van. Na school, als het huiswerk eenmaal gedaan was, was er altijd wel tijd voor dansen op K3, knutselen, kleuren, zingen, gek doen, knuffelen en spelen.

Een leuk detail: mijn host-kids waren half-Nederlands, dus vandaar de geboren liefde voor K3. De oudste kon zich al goed verstaanbaar maken in het Nederlands, maar voor Isabella was dit nog een probleem. Hier hebben wij veel aan gewerkt, door middel van spelletjes, boeken en liedjes. Dit vond ik zo bijzonder om te doen! Zit je dan in Amerika, Nederlands te leren aan een vierjarige. Inmiddels kletst ze aan één stuk door in het Nederlands. Dat ik hier (mede) voor heb gezorgd, is onbeschrijfelijk. Nicky was het Engels nog aan het uitvogelen, maar hier praatte ik ook veel Nederlands tegen, zodat zijn uitspraak goed werd. Ik verwachtte nog niet veel van hem terug. Trots was ik dan ook toen hij ineens ‘spijkerbroek’ zei, zonder ook maar iets van een accent!

Ik heb ontelbaar veel leuke dingen gedaan met de kinderen. Elke dag was anders en geen dag was saai. Er gebeurde altijd wel iets. Ik kreeg zoveel terug van de kinderen. Was het niet met lieve woorden of knuffels, dan wel met tekeningen of knutselwerkjes. Terwijl ik druk bezig was met hen te leren over het leven en de wereld, leerde zij mij wat zo belangrijk was in het leven, wat er echt toe deed in de wereld. Deze drie kids hebben een heel speciaal plekje in mijn hart veroverd en ik ben zo trots op ze. Het liefst zou ik er gewoon altijd zijn, zodat ik ze kan zien opgroeien. Gelukkig bestaat er FaceTime en komen zij een keer per jaar naar Nederland. Dit maakt het allemaal wat dragelijker.

Het jaar is werkelijk voorbij gevlogen en afscheid nemen van alles en iedereen was ook verre van makkelijk. Ik ben zo enorm blij dat ik dit avontuur ben aangegaan. Ik ben teruggekomen met een rugzak vol herinneringen en oneindig veel verhalen. Daarnaast heb ik een gezonde dosis zelfverzekerdheid en zelfstandigheid gekregen. Ik ben uit mijn comfort zone gestapt en hier heb ik zoveel van geleerd. Het heeft mij een tweede thuis en familie gegeven, waar ik zo dankbaar voor ben. Als kers op de taart heb ik vriendinnen over de hele wereld, die mijn jaar onvergetelijk hebben gemaakt! Ik heb nu voor elke zomer een vakantie adres. Dit jaar was zonder twijfel “a once in a lifetime experience”!

“You will never be completely at home again, because part of your heart will always be elsewhere.”