Kim over haar tijd als au pair in Australië ”This is not a goodbye but a see you later!”

Toen ik begon aan dit avontuur wist ik dat er een moment ging komen dat ik afscheid moest nemen van het gezin. Maar dat is lang op de lange baan geschoven, want het voelde nog zo ver weg. En helemaal toen ik begon, had ik zo’n andere band met de kinderen dan toen het tijd was om afscheid te nemen. Ik was au pair nummer 10 voor dit gezin, dus de meiden zijn zeker gewend aan het feit dat er om de zoveel maanden een ander meisje voor hen komt zorgen. Maar ik niet natuurlijk; hoe ga je om met het feit dat je afscheid moet nemen van de kinderen en ouders na zo’n intensieve band met hen op te hebben gebouwd?

Mijn eerste plan was om 6 maanden te blijven, maar na een maand heb ik met mijn hostparents besloten om 7 weken langer te blijven. Dit kwam goed uit, omdat ik graag mijn farm work wil doen voor mijn 2^e jaar. Mijn hostfamilie wilde graag dat ik langer zou blijven, maar dat ging hem echt niet worden. Dus zo gezegd zo gedaan, mijn tijd werd iets verlengd en ik mocht nog langer voor de leukste meiden zorgen. En ik kan jullie vertellen dat de tijd zo ontzettend snel voorbij ging! Ik houd mijn eigen blog bij en elke keer weer was ik zo ontzettend verbaasd dat er weer een maand voorbij was.

Toen kwam oktober en ik begon stiekem al de weken af te tellen. Niet omdat ik zo graag weg wilde, maar omdat ik wilde blijven genieten van elke dag en mijn vrije weekenden vullen met stadjes bekijken met vriendinnen of hikes doen voor ontzettende mooie uitzichten. En nog bleef de tijd zo ontzettend snel gaan en daar was november al. En daarmee ook mijn zoektocht naar wat te geven aan een familie die je je 2^e huis heeft gegeven aan de andere kant van de wereld. Ik vond voor mijn hostparents leuke mokken met een ontzettend passende tekst, dus dat was het voor mijn hostparents. Nu de meiden nog; ze hebben al zoveel en ik wil iets geven wat ze aan mij herinnert… Uiteindelijk was ik zo ontzettend blij met wat ik had. Beide een mooie stempel met hun naam gemaakt door mijn nicht en een gekke foto van mij en Kira en Kailani.

Een raar moment

Ik had een leuk momentje alleen met mijn hostparents voordat de nieuwe au pair kwam, omdat ik dit moment graag met hen alleen wilde delen. Een week voordat ik weg zou gaan, kwam de nieuwe au pair aan. Dat was echt wel een raar moment; de meiden die ik echt in mijn hart heb gesloten, moet ik overdragen aan een ander meisje. Het was zeker fijn om een week samen te hebben. Ik liet haar alles zien; waar is de school, hoe maak je de meiden wakker in de ochtend, hoe kan je je vrije tijd invullen? En zelfs die week ging zo ontzettend snel. Er was zoveel te doen in die week dat ik bijna zou vergeten dat ik die zondag naar mijn vakantiebestemming zou vliegen.

Met een leuk afscheidsdiner en een welkom voor de nieuwe au pair gaf ik de meiden mijn cadeautjes en ze vonden het fantastisch. En toen kwam de zaterdagavond, ik zou zondag vroeg weggaan dus ze waarschijnlijk niet meer zien. Een hele dikke knuffel en kus en dat was het dan. Mijn avontuur als au pair was afgesloten. Ik besefte het pas in het vliegtuig echt dat ik ze voorlopig niet meer zou zien. De meiden die ik echt voor altijd ik mijn hart heb gesloten, had ik overgedragen aan de volgende en ik zou ze in april pas weer zien.