Sandra’s dochter Nikee woont inmiddels al 5 maanden in Amerika om aan de slag te gaan als Au Pair. Sandra vertelt hoe ze het hele avontuur van haar dochter ervaart vanuit Nederland en hoe ze om gaat met het gemis van haar dochter.
Al 5 maanden zonder mijn dochter
Het is alweer 5 maanden geleden dat Nikee vertrok naar Amerika om haar droom uit te laten komen. Al 5 maanden zonder mijn dochter fysiek om me heen te hebben. Dat geldt niet alleen voor mij, maar natuurlijk ook voor haar broertje en naasten. Zoals jullie lezen noem ik het woord: ‘alweer’. Als ieder zijn eigen leven heeft en het gemis er wel laat zijn (op een gezonde manier), dan zijn er zo een paar maanden voorbij. Wat ik bedoel met ‘op een gezonde manier missen’, is dat ik haar mis en dat gevoel er laat zijn, maar niet dat het gemis overgaat in een neerwaartse spiraal. Je kunt er erg in blijven hangen, maar buiten dat dit een heleboel verdriet oplevert, levert het verder niets op…
Bewustwording
De eerste periode werd ik bewust gemaakt van wat we anders altijd samen deden, zoals samen naar de braderie, wandeltochten maken, lekker naar het strand gaan met de honden en nacho’s eten. Maar ook werd ik tijdens het halen van boodschappen me er bewust van gemaakt dat ik geen dingen meer hoef te halen die ik normaalgesproken speciaal voor haar mee zou brengen. Dit heeft ongeveer 1,5 maand geduurd.
We worden elk jaar door mijn ouders uitgenodigd om een weekendje over te komen tijdens hun vakantie en dat was deze keer zonder Nikee. Dan ben je je ook extra bewust van het feit dat ze er niet is. Vooral omdat Nikee een vrolijke, uitbundige jonge dame kan zijn!
Gelukkig is Terschelling een prachtig eiland!
Gelukkig is Terschelling een prachtig eiland met zijn natuur en als je Nikee dan even meer mist dan anders...honden mee en erop uit! We hebben thuis een Stabij en een Duitse Dog en vooral de Duitse Dog geeft met zijn hangwangen en lange oren grappige plaatjes.
Kersttradities
De kerstdagen kwamen er ook aan. Omdat ze bij een Joods gezin zit wordt daar geen kerst gevierd en stond ik erop dat ze een planning moest gaan maken om deze dagen door te komen, omdat het traditie is dat we kerst bij mijn ouders vieren met ontbijt en avond eten. Die planning met uitjes heeft ze gemaakt, maar ik weet dat ze daar liever zelf over verteld in haar eigen blog voor jullie, dus dat laat ik achterwege. Dan de kerstboom...pff, nou dat was wel een dingetje hoor. Normaal versier ik deze samen met Nikee en haar broertje. Haar broertje zit nu in een digitale versie van kerstbomen zeg maar hahaha, maar gelukkig heeft hij de piek er nog opgedaan.
“Zo was ze er toch een beetje bij”
Op eerste kerstdag hebben we voor het dineren bij mijn ouders haar allemaal nog op beeld gesproken en gezien. Zo was ze er toch een beetje bij en ook heb ik voor haar een tekst bedacht op het nummer Jingle Bell Rock. Buiten deze momenten om zijn er ook momenten waarbij ze je even extra nodig hebt als moeder. Dan baal je dat je er niet fysiek kan zijn, maar doe ik mijn best om het met haar te kunnen relativeren tijdens een videogesprek. Wat fijn dat die techniek bestaat!
Letting go.... maar nooit uit mijn hart.
De planning is dat ik haar bezoek als het daar voorjaarsvakantie is maar tot die tijd: appen en videobellen! Lieverd, als je dit leest: blijf geloven in jezelf en geniet van de momenten die je vreugde geven, ontdek en word nog wijzer van wat de wereld je te bieden heeft.
You've got the power!
Wil jij net als Nikee au pair worden in Amerika? Bekijk ook de mogelijkheden voor au pair in het buitenland. Bekijk ook onze au pair infodagen en vraag het gratis au pair magazine aan!