Anke volgt haar High School droom in Amerika!

Het is dan eindelijk zover ik heb mij ingeschreven voor iets wat ik altijd al wilde doen: High School.  Ik droom er al van sinds ik in de derde zit om in Amerika te gaan studeren. Na wat papierwerk (wat toch stiekem meer bleek dan ik had verwacht) was het wachten begonnen. Na 4 maanden kreeg ik op 1 november het verlossende bericht te horen: ik ben geaccepteerd voor het High School avontuur. Nu moest er nog een gastgezin voor mij gezocht worden. Spannend, maar ook heel leuk.

Na 8 maanden wachten weet ik dan eindelijk waar ik naar toe ga: Ortonville, Michigan. Ik was zo blij dat er een gastgezin voor mij was gevonden, nu kan het avontuur dan eindelijk beginnen. Nadat ik wist waar ik terecht kwam heb ik niet veel later mijn gastmoeder toegevoegd op Facebook en een berichtje gestuurd. Daar kreeg ik na een kwartier al een super lief en lang berichtje van terug, waardoor het voor mij vrijwel direct vertrouwd voelde.

De volgende dag heb ik uitgezocht in wat voor omgeving ik terecht zou komen. Ik kom terecht op Brandon High School. Op deze school kan je letterlijk alle sporten doen die je je bijna maar kunt bedenken, zelfs bowlen en zwemmen! Ook is er een ruime keuze in vakken waar je uit kunt kiezen, zo heb je bijvoorbeeld opvoeding of potten bakken.

De omgeving waar ik zal gaan wonen is prachtig. Volgens mijn gastmoeder zijn de overgangen van de seizoenen extra bijzonder. Wel zijn de winters vaak koud en zal ik dus veel sneeuw zien in de periode dat ik in Amerika ben. Ik kijk vooral uit naar de herfst, omdat ik tussen de bossen zal gaan wonen.

Over een paar dagen is het dan eindelijk zo ver, de dag waarop ik al sinds de derde op aan het wachten ben, mijn vertrek naar Amerika! Ik heb er super veel zin in, maar ga iedereen hier natuurlijk wel missen. Daarom gaf ik een goodbye party voor mijn familie en vrienden. In de ochtend en middag kwam mijn familie en in de avond kwamen mijn vrienden.Op mijn afscheidsfeest heb ik veel cadeautjes gekregen zoals eten en handigheidjes voor in het vliegtuig, een ketting met de wereldbol eraan, een armbandje en briefjes waar bijvoorbeeld op stond ‘open met kerst’.

De laatste dag voordat ik wegging ben ik nog naar de dancetour geweest met wat vrienden. En dan moest ik er thuis toch echt aan geloven, de laatste dingetjes inpakken. Nadat het maximale gewicht van mijn koffer net niet overschreden was, was ik er dan eindelijk helemaal klaar voor.

Lets go to America.