De High School Throwback van: Froukje!

Ik denk dat ik het leukste vak ‘business management’ vond. Hierbij leerde je hoe een bedrijf intern bestaat en de verschillende rollen die er zijn. Daarnaast had ik ook nog het vak ‘sociology’, wat ik gewoon heel interessant vond. De docente volgde ook totaal niet de lesvoorschriften maar leerde ons gewoon wat zij interessant vond. 

Ik wil mensen er wel op behoeden dat ze niet te makkelijk vakken kiezen. Ik heb namelijk in het eerste semester vakken gekozen als houtbewerking, toerisme en communications technology. Dit waren allemaal vakken waarbij ze zeiden: ‘in dit vak mag je de tijd gebruiken om andere vakken ook een beetje bij te werken’. We kregen weinig moeilijk Engels en mochten soms gewoon een beetje relaxen. Natuurlijk leuk in het begin maar niet helemaal waar ik voor kwam. Gelukkig heb ik in het tweede semester mijn vakken kunnen veranderen naar meer uitdagende vakken.

Ik heb tijdens mijn tijd in Canada bij verschillende sportteams gezeten. In de eerste 2 maanden heb ik gevoetbald, daarna 4 maanden geijshockeyd en aan het eind nog 4 maanden rugby gespeeld. Ik had vaak na school een training van een van deze dingen, of soms een wedstrijd waar we dan met z’n alle in de bus heengingen en ook vaak samen gingen eten ergens. De andere dagen en in de weekenden sprak ik vaak af met vrienden en gingen we leuke dingen doen. Dit varieerde van chillen bij iemand thuis tot ergens een activiteit doen in de stad. Ook deed ik vaak in het weekend leuke dingen met mijn gastouders, bijvoorbeeld wandelingen maken of samen ijshockeyen.

Canada staat natuurlijk bekend om ijshockey en maple syrup. Met beide ben ik in aanraking gekomen. Ik ben namelijk naar ijshockeywedstrijden geweest van grote steden en van mijn school, en ik ben naar een maple syrup farm geweest als activiteit met mijn school. Verder was rugby ook erg populair op mijn school. Qua hobby’s houden de Canadezen (die ik in ieder geval heb gezien) erg van lekker thuis relaxen op de bank en verder ook een mooie wandeling maken. Mijn gastvader keek altijd heel veel naar politieprogramma’s, maar bijna alle programma’s die in Amerika worden uitgezonden zijn in Canada op de tv te zien. Qua eten is poutine erg kenmerkend (friet met kaas en jus) en een donair pizza, wat eigenlijk gewoon een pizza met kebab erop is maar dan net iets anders. 

Er zijn een aantal hele bijzondere momenten die ik heb meegemaakt. Het leukste is denk ik toch wel mijn eerste ijshockey goal. We stonden al 6-1 voor en we hadden afgesproken niet meer te juichen bij een goal uit vriendschappelijkheid. Ik schaatste met de puck richting de tegenstander, passte naar mijn teamgenoot, die gaf de puck terug en ik scoorde hem in het doel (tevens ook mijn enige goal ooit). Iedereen werd helemaal gek en begonnen te gillen en mijn naam te roepen. Dit was wel een heel bijzonder moment. Achteraf heb ik ook nog de puck gekregen met datum en tegenstander erop. Zoiets soortgelijks gebeurde ook bij rugby, wat ik nooit had verwacht. Sowieso was rugby een hele bijzondere ervaring op zich. Er was een heel hecht teamgevoel en leuke trainingen.

Daarnaast nog vele andere bijzondere dingen meegemaakt zoals prom en graduation natuurlijk, maar ook dingen als onze eigen kerstboom uit het bos hakken, pompoenen snijden, eten koken uit verschillende landen, prachtige wandelingen maken en bevroren ijs-watervallen.

Ook was spirit week een hele bijzondere ervaring. Dit houdt in dat je een week lang elke dag een ander thema hebt, met daarbij behorende kledingvoorschriften en activiteiten. Het is echt bizar hoeveel mensen hieraan meedoen. Zo heb je bijvoorbeeld elke spirit-week een pep-really, wat eigenlijk gewoon is dat de theaterzaal gevuld is met alle studenten en van elk jaar staat er dan één student iedereen op te hypen. Iedereen loopt keihard zijn eigen jaar ‘zinnetje’ te schreeuwen en het is complete chaos. Wel heel leuk!

Ik had al vooraf contact gehad met een van de ambassadeurs van de school, dat zijn mensen die je helpen op gang te komen daar. Het was heel fijn! En eigenlijk ging al vanaf de eerste dag het contact met de internationals heel makkelijk. Niemand heeft natuurlijk nog vrienden daar, dus we trokken erg met elkaar op. Dit maakte het natuurlijk wel lastiger om met Canadezen op te trekken, wat ik achteraf wel heel jammer vond. Maar dit is natuurlijk aan jezelf om te veranderen en heb later ook veel Canadese vrienden gemaakt bij de sportteams waar ik bij zat.

Het beste advies wat ik kreeg is toch wel het standaard ‘je moet op alles ja zeggen’ advies. Dit is toch echt waar! Hoe meer je doet, hoe meer mensen je ontmoet en hoe meer kans je hebt op een leuk exchange jaar.