Heleen haar avontuur als High school student in Nieuw-Zeeland

Afgelopen maandag ben ik voor het avontuur van mijn leven het vliegtuig ingestapt. Het ging eindelijk gebeuren en ik zou nu echt naar Nieuw-Zeeland gaan. Het afscheid nemen van mijn ouders vond ik heel lastig en was dus best moeilijk en een beetje emotioneel.

Op het moment dat we in Auckland aankwamen was het 5.45 uur 's ochtends Nieuw-Zeelandse tijd op 18 juli. We hebben twee volle dagen in het vliegtuig gezeten en dat was best wel wat. We werden opgehaald door de regio coördinator van Auckland en daar hebben we ook een nacht geslapen voordat we onze oriëntatie hadden de volgende ochtend.

Donderdag hadden we de oriëntatie in een ruimte in de lokale bibliotheek waar we kennis maakten met nog 3 andere uitwisselingsstudenten, twee uit Duitsland en 1 uit Frankrijk. We hebben de hele ochtend voornamelijk alle informatie besproken die we moesten weten voordat we naar ons gastgezin zouden gaan. Mijn gastouders zijn echt hele lieve mensen en zijn ook heel open. De honden waren een beetje wennen voor mij omdat de overstap van 0 honden naar 3 Britse bulldogs toch best groot is.

Ik heb 's middags mijn uniform gehaald samen met mijn gastvader. Hier ben ik erg enthousiast over! Vandaag ging ik met mijn gastmoeder mee die vrijwilligerswerk doet. We hebben in de ochtend met een groep dames zitten breien.

Het was in het begin wel een beetje wennen op school, omdat het toch anders is dan wat ik ken, maar je raakt heel snel gewend aan het ritme.

Ik heb 6 verschillende vakken waarvan ik er vijf op een dag heb (ze roteren het een soort van). Ik heb elk vak ongeveer 4 keer per week, dus het heeft best wel een goed ritme. De lessen duren hier een uur en we hebben twee pauzes. De eerste pauze duurt 30 minuten en de tweede duurt 45 minuten, dit is de lunchpauze. Qua vakken heb ik houtbewerking, Engels, aardrijkskunde, fotografie, geschiedenis en muziek. Het leuke hieraan vind ik dat ik 50% van de tijd vooral bezig ben met studievakken en de andere 50% met creatievere vakken. Dit zorgt voor mij voor een goede afwisseling en dat vind ik heel prettig.

Ik ben voor het eerst hier naar de kerk gegaan. Ik vond dit heel spannend in het begin, omdat ik niet precies wist wat ik kon verwachten. Het was een leuke dienst met relatief veel opwekking. Dit vind ik erg prettig want ik kan mij beter vinden in opwekking en "modernere" muziek in plaats van gezang en psalmen. Verder werd er best veel gebeden, wat ik erg interessant en mooi vond.

Om iets voor half 6 ging ik weer richting de kerk want van half 6 tot 8 is er een youth group. Dit vond ik ook heel spannend maar het was echt heel leuk!

et mijn aardrijkskunde klas ging ik op een tweedaagse field trip naar Rotorua en Taupo. Dit zijn twee caldera's. Dit betekent dat toen de vulkaan ontplofte, de top is ingezakt omdat er niks meer onder zat en dat creëert een meer. Lake Taupo is een stuk groter dan lake Rotorua maar we focussen ons op school voornamelijk op de tweede.

De dag erna zijn we naar Lake Taupo gegaan, wat een nóg grotere caldera is en dat was best wel indrukwekkend om te zien. Daarna zijn we naar het vulkanische centrum gegaan waar we een aantal opdrachten hebben gemaakt over vulkanen en een aantal video's hebben gekeken. Deze video’s gingen over gebeurtenissen zoals een vulkaanuitbarsting in 2007 en een aardbevingen die plaatsvond in Christchurch. Daarna gingen we weer terug naar Hamilton en de rit was ongeveer 3,5 uur.

Vorige week heb ik het best wel moeilijk gehad, omdat ik thuis en alles wat bekend was voor mij miste. De reden dat ik hier nu over schrijf is omdat ik vind dat zulke dingen gemeld mogen worden (iedereen heeft er weleens last van) en dat positieve ontwikkelingen er uit voortvloeien en die zijn er. Ik heb er nu namelijk veel minder last van! Natuurlijk mis ik thuis wel, maar het houdt mij op dit moment niet in zijn greep en ik kan het loslaten.

Ik had, na een periode van weinig heimwee, een overweldigend lading emoties van het missen van thuis. Ik weet niet precies waar het vandaan kwam, want het was relatief onverwacht en best heftig. Ik heb een deel van maandag en dinsdag (en een beetje woensdag) zitten huilen. Soms is het gewoon heel moeilijk. Wat ik wel probeerde is om elke dag iets te doen. Het hoeft niets groots te zijn, maar gewoon een rondje lopen is al genoeg.