High School in Canada, memories made that will last forever

De meesten gaan na hun eindexamens meteen studeren maar dat was nog niks voor mij. Het was al een lange tijd een droom om in het buitenland te studeren. And that is what happened! Bijna een jaar geleden begon ik aan mijn High School avontuur in Canada. Een heel jaar lang zou ik de vertrouwde Nederlandse bodem omruilen voor het toen nog grote onbekende Nova Scotia, Canada.

Veel mensen vragen: ‘Hoe was het? Hoe heb je het gehad? Was het de moeite waard?’ Maar eigenlijk valt een heel jaar niet in een paar woorden te omschrijven. Ik maakte dingen mee die totaal het tegenovergestelde waren van wat ik gewend was. Alles was nieuw en alles was anders. Ik was verplicht uit mijn comfortzone te stappen, and I survived, en hoe cliché het ook klinkt ‘The memories I made will last forever’.

Gedurende het jaar ben ik gegroeid tot de persoon die ik echt ben, werd ik een stuk zelfstandiger, sloot ik vriendschappen voor het leven, kreeg ik veel meer zelfvertrouwen en voor het eerst wenste ik dat een jaar net iets langer was, gewoon zodat ik nog een paar extra dagen in Canada had.

Om heel eerlijk te zijn had ik nog nooit van Nova Scotia gehoord maar hoe meer ik over deze provincie van Canada te weten kwam hoe leuker het werd. Een paar maanden later stond ik daar dan, op Schiphol. Mijn koffer was ingepakt. Ver boven het maximale gewicht natuurlijk en uiteraard was ik minstens 1 of 2 belangrijke dingen vergeten. Maar ik was wel klaar om iets wat je 17 jaar als thuis hebt gekend achter me te laten en te zien wat er in Canada op mij te wachten stond.

Wat was ik zenuwachtig toen ik aankwam op Halifax International Airport. Voor het eerst ontmoette ik mijn host family en eigenlijk voelde het meteen goed. Ze waren heel aardig en open. Het gezin was heel anders dan wat ik gewend was want ineens had ik er 2 Canadese broertjes, 1 Canadees zusje en 4 internationale zusjes bij uit Spanje, Brazilië, Thailand en Oostenrijk. (Twee in het eerste semester en twee in het tweede semester) Een groot gezin heeft natuurlijk zijn voordeel en zijn nadeel. Er was altijd iets te doen en het was gezellig maar het was ook erg druk. Ik raakte snel gewend en ik had zeker niet bij een ander gezin willen wonen.

Al snel kwam mijn eerste schooldag. Om 6:30 ging de wekker en na 3,5 maand vakantie was dat toch wel even een beetje zwaar… Maar goed, mijn eerste dag op een Canadese High School! Canadezen fietsen niet, iedereen gaat daar met de gele schoolbus of rijdt zelf. Daar stond ik dan midden in de grootste school van Nova Scotia met mijn rooster en plattegrond van de school in mijn hand. Waar moest ik heen!? Die dag kregen we ook meteen de code van de cijferslotjes op de lockers. Super cool allemaal maar die slotjes krijg je op geen enkele logische manier open! In Nova Scotia zitten veel internationale studenten van over de hele wereld dus je zult nooit als enige ‘nieuw’ zijn. Er is altijd iemand op school die precies hetzelfde meemaakt als jij. Na 2 weken was ik al aardig gewend. Het ging goed op school, de vakken die ik had werden steeds leuker en het communiceren in het Engels werd normaal. Ik leerde steeds meer nieuwe mensen kennen en eigenlijk voelde ik me al snel thuis.

School dances, Sport games, Spirit days, prom, Graduation, Rally’s, de eerste sneeuw etc. Dingen die we in Nederland eigenlijk niet kennen maar daar leeft iedereen er naartoe en doet mee. Oké we hebben ook prom en graduation maar niet zoals in Canada. Meedoen is meemaken! Pyjama day! Super Hero day! Hat day! Het kan allemaal en niks is gek op zo’n dag. Of wat dacht je van mee cheeren voor het Football team terwijl je eigenlijk helemaal niet weet wie er nou gescoord heeft of wat ze doen. -30 graden en geen school, sneeuwvrij, latenight bonfires met vrienden. Dressing up for prom en vieren dat High School over is op graduation day. Allemaal dingen die mijn jaar in Canada onvergetelijk hebben gemaakt.

Naast het normale schoolleven had ik ook nog naschoolse activiteiten. Veel dingen worden vanuit school georganiseerd zoals Sports and clubs. Zelf heb ik in het badminton team, track and field team en de tennisclub gezeten. Hiervoor trainde ik iedere dag voor of na school. Wanneer ik voor school trainde moest ik vaak al om half 7 op school zijn terwijl deze pas om 9 uur begon. Gelukkig was dit maar 1 keer in de week. Meestal trainde ik na schooltijd ongeveer 2 tot 3 uur. Gelukkig had ik host parents die mij konden halen en brengen. Alles om het hoogste resultaat te behalen en het beste team te vormen. Daarom merk je de schoolspirit ook heel erg op school, ‘Get involved' they say. Dat is zeker waar, door aan zoiets deel te nemen kom je eigenlijk je beste vrienden tegen en leer je zoveel nieuwe mensen kennen en zonder dat je het eigenlijk door hebt, ken je bijna iedereen. Ik deed ook nog activiteiten die niet door school werden georganiseerd. Zo ging ik meestal in het weekend schaatsen, had ik op vrijdagavond tennisles bij de lokale tennisclub en ging ik nog naar youth group iedere week.

Kortom, ik kijk terug op een geweldig jaar waarin ik veel heb geleerd en veel nieuwe mensen heb ontmoet. Canada is een prachtig land, ik kan iedereen dit avontuur aanraden!