Karianne over haar High School in Amerika “Op mijn 9e wist ik al dat ik naar Amerika wilde!”

Ik was 9 jaar oud toen ik voor het eerst tegen mijn ouders zei dat ik naar High School in Amerika wilde gaan. Het zien van de gele schoolbussen op tv en de schoolcafetaria vol met gezelligheid in films, was iets wat ik zelf wilde ervaren. Ik wilde zelf die persoon zijn, die achterin de schoolbus zit. Ook vond ik Engelstalige muziek altijd veel leuker dan Nederlandse muziek en Nederlandse films vond ik ook stom. Op mijn 16^e, ruim 6 jaar later, stond ik dan toch echt op het vliegveld om mijn droom waar te maken. Ik was onderweg naar mijn nieuwe leven in The United States Of America!

Afscheid nemen was lastig en dit zal iedere oud-exchange student je ook vertellen. Je leven, familie en vrienden achterlaten is niet iets waar je zomaar vrede mee hebt. Natuurlijk ga je ze missen, maar de adrenaline sleept je er doorheen. Zodra ik bij mijn gastgezin aankwam voelde ik me meteen thuis. Aangezien je weet dat je een jaar met deze mensen gaat doorbrengen voelt het al snel aan als familie. Je bent allesbehalve een gast in huis. Our home is your home, dat is wat ze tegen je zeggen. De eerste paar weken is het lastig om te wennen. Dit komt o.a. doordat je uitgeput bent aan het eind van de dag, omdat je gewoon dag in dag uit moet functioneren in het Engels. Na een week of twee wordt dat makkelijker. Je kent je gastgezin dan wat beter en Engels spreken gaat zonder moeite.

Ik weet nog dat ik de eerste schooldag van mijn High School in Amerika echt zenuwslopend vond. Je kent niemand en je moet je maar zien te redden in een compleet vreemde omgeving. Ik had een rooster gekregen waarop mijn leslokalen stonden, maar waar die lokalen zich bevonden? Ik had werkelijk geen idee. Les nummer een; vraag alles! Dit had ik al snel onder de knie. Als je iets niet weet of niet begrijpt, wees dan niet bang om het te vragen! Iedereen is aardig genoeg om je te helpen. Vaak is het zo dat leerlingen het juist leuk vinden om een nieuwe student te helpen, zij willen namelijk ook gewoon vrienden maken. De docenten zijn daarnaast ook zeer hulpvol, ze willen altijd alleen het beste voor jou.

Via een vriend die ik had gemaakt in mijn theaterklas, ben ik terecht gekomen bij een Robotics Club na schooltijd. Via deze club heb ik ontzettend veel vrienden gemaakt en heb ik zoveel gedaan wat ik anders nooit had gedaan. Les nummer twee; join clubs! Zonder deze ervaring is jouw exchange jaar niet compleet! En daarnaast is het de makkelijkste manier om vrienden te maken en nieuwe dingen te leren en zien! Dankzij de club waar ik bij heb gezeten, kon ik eindelijk beslissen wat voor MBO opleiding mij leuk leek en wat voor werk ik in de toekomst zou kunnen gaan doen.

Ik ben in Amerika een stuk zelfstandiger geworden, alhoewel je ook daar nog steeds afhankelijk bent van je ouders. Wat ik hiermee bedoel is dat in Amerika je afhankelijk bent van je gastouders als je ergens heen wilt. Je mag zelf niet autorijden en fietsen doen ze daar niet. Het openbaar vervoer is gevaarlijk in veel plaatsen en dus moet je vaak aan je gastouders of vrienden vragen of ze je ergens heen willen rijden. Hoewel dit een minpuntje is, zijn er zoveel meer pluspunten. Je leert om voor jezelf op te komen en je leert om dingen te plannen. Zo gaat je gastmoeder echt geen kappersafspraak voor jou maken, dat doe je lekker zelf! Je moet veel meer voor jezelf doen en hier leer je weer van. Je komt jezelf op meerdere vlakken tegen. Je veranderd op een goede manier, je groeit als persoon als je daar in een vreemd land zit, helemaal alleen.