Sem is een van de studenten die samen met een andere buitenlandse studente geplaatst werd in een zogenaamde ‘double placement’. Meteen had ze een goede vriendin erbij waarmee ze haar ervaringen kon delen. Ze vertelt over haar droom, nieuwe gastgezin en een ervaring die haar altijd zal bijblijven: ‘hurricane Harvey’.
Hi! Ik ben Sem, 17 jaar, en ik zit nu al bijna 6 maanden in Amerika. Ik ga hier naar een High School genaamd Cypress Lakes High School, woon in een echt Amerikaans gezin en ervaar hoe het nou echt is om als tiener in Amerika te leven! Ik ben terecht gekomen in het plaatsje Katy, wat zo dichtbij Houston ligt dat als mensen er naar vragen ik meestal zeg dat ik in Houston woon. En ja - dat is in Texas! Ik geef toe: toen ik er achter kwam dat ik naar Texas ging vond ik het wel even spannend hoe de Lone Star State zou zijn. Spoiler alert: er wonen hier niet alleen maar cowboys. Ik heb tot nu toe al zoveel meegemaakt, waaronder het zingen op live TV met koor bij een super belangrijke basketball game, homecoming, football games, pep rally’s, Halloween en natuurlijk ook Hurricane Harvey. Ik vertel jullie in stukjes hoe alles is gegaan en waarom je nou een jaar naar Amerika zou moeten gaan!
Van een kleine droom naar een werkelijk plan
Vaak hebben de mensen de vraag hoe ik nou bij het idee kwam om een jaartje naar Amerika te gaan, en dat snap ik best! Het is ook niet niks om zomaar weg te gaan uit je vertrouwde omgeving om naar een ander land en wildvreemde familie te gaan. Al sinds ik op de middelbare school zat en erachter kwam dat ik een tussenjaar kon nemen, heb ik gezegd dat ik een jaar in het buitenland wilde studeren. Het was echter pas na een studiemarkt toen ik in 4 Havo zat dat ik besloot een High School jaar in Amerika te doen. Ik had het die dag gelijk tegen m’n ouders verteld en uitgelegd hoe graag ik het wilde. Na heel wat open dagen en een zoektocht naar de juiste organisatie heb ik me aangemeld bij Travel Active en kon het hele proces beginnen! Ik moest een heel aanmeldingspakket invullen, met alles erop en eraan. Er waren allerlei vragen en gegevens wat er in moest komen te staan, maar ook bijvoorbeeld een brief naar mijn toekomstige gastgezin, wat ik wel even gek vond om te schrijven. Het werd toen namelijk wel heel realistisch… Na het aanmelden volgde er een paar maanden van wachten, en op 31 maart (ik weet het nog goed!) volgde het telefoontje.
Mijn gastgezin
Misschien ga je wel naar Texas”, zei een vriendin van me tegen mij, de dag dat ik vertelde dat ik een telefoontje van Travel Active had ontvangen over het feit dat er een gastgezin was die mij wel zouden willen hosten. Het enige dingetje was dat het een Double Placement zal zijn, wat betekende dat een andere uitwisselingsstudent ook in dat gezin zou wonen met mij. Daarvoor moesten wij allebei een contract ondertekenen, en dat duurde nog even wat langer. Je kan wel begrijpen hoe zenuwachtig ik was die paar dagen. “Texas?” Antwoordde ik haar. Tja, hier in Nederland denken we soms een beetje in grote lijnen als het over Amerika gaat. West coast? Hollywood! East coast? New York City! Heartland? Een groot vraagteken. Florida? Disney World! En dan heb je nog een tweede Noordpool genaamd Alaska en een Aloha-paradijs genaamd Hawaii. Maar Texas? Texas zag ik altijd als een ruig land van de cowboys. Een plek vol geweren, paarden en BBQ’s. Texas was iets wat ik zag als intimiderend… Maar ook wel heel cool. “Wie weet”, zei ik. Een paar dagen later kreeg ik een nieuw telefoontje, en inderdaad: Ik zou naar Texas gaan.
Mijn gastgezin bestaat uit de volgende mensen: Felicia is mijn gastmoeder, Jody is mijn gastvader, Miss Jewel is mijn gastoma, en dan is er nog Jessica mijn gastzus en Kyle mijn gastbroer, alleen woont Jessica niet meer thuis en zit Kyle in het leger waardoor ik hem pas twee keer heb ontmoet. Die oma is trouwens super schattig maar die snapt niks van mij. Laatst vroeg ik of ze wist waar ik vandaan kwam en ze antwoordde vol zelfverzekerdheid dat ik uit Kentucky kwam. Bijna goed. Maar natuurlijk mis ik nu nog een iemand uit dit gezin: mijn gastzus Paula. Paula is een 15-jarig meisje uit Spanje, en is dus ook een uitwisselingsstudent. Toen ik te horen kreeg dat ik met Paula in een huis zou wonen werd ik erg enthousiast. Ik ben enig kind, dus ik was erg benieuwd hoe het zou zijn met een zus. Al voordat we beide naar Amerika gingen hadden we elkaar al ontmoet. Zij was met haar vader en beste vriendin op vakantie in Nederland, en we gingen met hen en mijn ouders naar een Pannenkoekenrestaurant. Dat was echt super gezellig! We hadden gelijk een klik. Zij is vanaf het moment dat we aankwamen mijn beste vriendin en mijn zus geweest. Ik noem haar ook gewoon mijn zus, niet ‘gast’zus. Het is echt super fijn om altijd met iemand te zijn die hetzelfde meemaakt als jij. Als iets me tegenzit kan ik er met haar over praten, en zij snapt me dan ook vaak. In het begin (en nu nog steeds soms) is het zeker wennen met zo’n iemand die bijna altijd bij je is, maar het is echt een gave ervaring.
We doen hier allerlei leuke dingen met het gezin. Halloween vond ik tot nu toe het leukste. Jody en Felicia zaten buiten te wachten voor het huis tot de kinderen kwamen, en Paula en ik gingen op pad. Zij als Moana, ik als een dinosaurus. Echt hilarisch.
Katy
Het eerste wat ik merkte toen ik hier aankwam was hoe verschrikkelijk heet het was. Echt zo’n hitte waarbij het voelt alsof je een klap in je gezicht krijgt. Maar ik heb dit nooit erg gevonden - het was wel eens wat anders dan het koude Nederland! Toen ik aankwam op het vliegveld, George Bush airport in Houston, stonden Felicia en Jody al klaar bij de bagage pick-up. We zijn daarna naar IHOP gegaan, een typisch Amerikaans restaurant waar ze allemaal soorten pannenkoeken hebben. Dat was echt heerlijk. Daarna zijn we naar huis gegaan, maar hoe bijzonder ik het ook vond om mijn nieuwe huis te zien, ik ben daarna gelijk in slaap gevallen. Die ochtend moesten we namelijk om 3 uur al opstaan! Die avond haalden we Paula op van hetzelfde vliegveld, en gingen we naar Buffalo Wild Wings, ook een typisch Amerikaans restaurant.
Katy is een stad wat naast Houston ligt. Officieel woon ik in Katy, maar ons huis is op de rand van Cypress, een plaats boven Katy. Je ziet hier vooral veel huizen en stripmalls, wat dat een soort straten zijn met winkels erin die allemaal hetzelfde lijken, maar je vind er de gekste dingen zoals dierenwinkels waar ze slangen verkopen! Het weer is in de zomer super warm en vochtig, maar ik merkte wel dat het in het najaar kouder werd. Een tijd terug (16 en 17 januari) hadden we zelfs ijsvrij! We hebben zelfs twee keer sneeuw meegemaakt, iets wat super zeldzaam is hier. Een jongen uit mijn US History klas vertelde dat hij moest huilen omdat hij nog nooit sneeuw had gezien. Dat laat maar zien hoe groot het verschil is met Nederland. Wij kennen dat soort verschillende weersoorten wel, maar hier was het een hele gebeurtenis. Iets wat wij niet kennen zijn orkanen. En die heb ik ook meegemaakt…
Hurricane Harvey
Nu is het moment om voor te bereiden, want dit ziet er naar uit alsof het een echte orkaan kan worden…”Geen zorgen”, zei Felicia. “Wie weet is het niks. Maar je kan maar beter voorbereid zijn”. Diezelfde avond kwamen we erachter dat ze gelijk had. Hurricane Harvey was een feit.
Het ging heel snel. Van tropische storm naar een level 1 hurricane, toen naar level 2, 3 en uiteindelijk zelfs 4. Orkanen worden gemeten van level 1 naar 5, dus het feit dat het een level 4 was zorgde wel voor wat spanningen. Felicia zei dat de kans groot was dat we een hele tijd binnen zouden zitten, zonder stromend water, elektriciteit, WiFi of een weg naar buiten. Dat was wel even slikken toen ik dat hoorde. Ondertussen was mijn familie in Nederland natuurlijk ook erg angstig. Voor hun was dit net zo nieuw als voor mij.
Ik had echt een rampenscenario voor ogen dat als ik de volgende ochtend wakker zou worden de hele straat veranderd zou zijn in een zwembad. De volgende ochtend bleek alles niet zo dramatisch te zijn als ik dacht. De straat was nog gewoon droog en behalve een beetje regen leek het eigenlijk wel redelijk normaal. Toen bleek dat er in Katy wel een tornado was gevormd.
Toen kwam een lange tijd van afwachten. We konden het huis niet uit, dat was te gevaarlijk. Er was gelukkig nog wel water en elektriciteit. Een paar dagen daarna kwamen we er al snel achter dat waar iedereen ons zo bang voor maakte ook echt gebeurd was: Houston was ondergelopen. En niet alleen Houston - ook vele steden eromheen. We zaten nu echt opgesloten. Wij hadden super veel geluk dat onze buurt niet was ondergelopen, maar de grote weg die alles met elkaar verbindt wel, dus we konden geen kant op.
Het spannendste moment was toen er maar een paar kilometer verderop een tornado was gevormd. We moesten toen met z’n alle beneden ‘schuilen’, en als het te ernstig werd moesten we met z’n alle in een superkleine wasruimte, omdat daar geen ramen zijn. Gelukkig verdween de tornado snel.
Toen we weer het huis uit konden na bijna 3 weken binnen te zitten kon je veel van de schade zien. Hele gebouwen waren vernietigd door het water. Hekken waren kapot geblazen door de harde winden en de tornado’s. Voor vele huizen lagen stapels met meubels en andere bezittingen, vernietigd door het water. Hurricane Harvey heeft een grote impact gemaakt op Texas. School werd (tot grote ergernis van Paula en mij) twee weken uitgesteld, iets wat we natuurlijk wel heel goed begrepen. Dat maakte ons wel extra enthousiast voor de eerste schooldag…
In mijn volgende blog vertel ik alles over deze eerste schooldag en hoe de Amerikaanse scholen van ons verschillen!
Wil je net als Sem naar een High School in Amerika, of ga je liever naar een andere bestemming zoals bijvoorbeeld Zuid-Afrika, Canada of Australië? Travel Active helpt je graag in al jouw plannen voor een High School avontuur. Bekijk alle High School mogelijkheden of kom naar een van de geplande infodagen en laat al je vragen persoonlijk beantwoorden!
