Vader Peter over High School in Amerika: ”Je maakt je vaak zorgen om niks”

Je 16-jarige dochter naar Amerika laten gaan is een hele stap! Het is ook niet iets dat je vandaag bedenkt en morgen gaat doen. Onze dochter had het al jaren in haar hoofd: ze wilde graag in Amerika wonen en naar school gaan. Na vele gesprekken over dit onderwerp zijn we ons gaan informeren over de mogelijkheden om een jaar High School te gaan doen. Via internet kwamen we bij Travel Active uit, die veel ervaring hebben met uitwisseling naar o.a. de VS. Hoewel onze dochter allang wist wat ze wilde en dát ze het wilde, was het voor ons een flinke stap en wilden wel precies weten wat dat zou inhouden. De informatie en informatiebijeenkomsten van Travel Active waren zeer handig voor de beeldvorming. Ook was het erg prettig om blogs te lezen van kinderen die in Amerika zaten of er geweest waren, zodat je kunt lezen wat ze mee maakten en waar ze tegenaan liepen.

Belangrijke vragen waar je als ouders mee zit

Na de inschrijving wordt het eigenlijk pas echt spannend: de belangrijkste vragen die door je hoofd spoken zijn: “komt ze wel in een goed, veilig en gezellig gastgezin?”, “zou ze zich wel kunnen aanpassen en geen heimwee krijgen?”, “kan ze wel meekomen op school?”, “zou ze wel vrienden maken?” etc. De meeste zaken komen in de voorlichtingsbijeenkomsten wel aan de orde, maar toch ga je je pas ‘zorgen maken’ als de inschrijving gedaan is! Nadat ze geaccepteerd was door Travel Active en de Amerikaanse partnerorganisatie, wordt er gezocht naar een passend gastoudergezin op basis van het door haar zelf opgestelde profiel (hobby’s, interesses, opleiding etc.). We hadden het gevoel dat onze dochter op ‘Marktplaats’ werd gezet. Dat voelde voor ons erg ongemakkelijk! Daarna begint het wachten op een eventuele plaatsing.

Na circa 2 weken bleek er al een gastgezin te zijn gevonden! Het leek inderdaad een perfecte match! Leuk! Nog bijna 8 maanden te gaan voordat ze zou vertrekken. Het gaf ons voldoende tijd om te wennen aan het idee dat ze weg zou gaan en nu al weten waar ze terecht zou komen: Minneapolis, Minnesota. Een paar keer hebben we gemaild met de gastmoeder, die bij de partnerorganisatie bleek te werken, maar zelf nog nooit een exchange student in huis had gehad. Ook een keer geskypet met het gezin en het geeft een goed gevoel om de mensen alvast een beetje te leren kennen. Een paar dagen voor het vertrek wordt het weer spannend: wat geef je mee, zal de vlucht wel goed gaan, wordt ze wel opgevangen en geholpen op het vliegveld etc. Ze is nog nooit alleen met vakantie geweest. Dus… lastig om haar los te laten ook al is ze al 16!

Het High School avontuur in Amerika begint

Op de dag van vertrek worden alle kinderen goed begeleid door de partnerorganisatie en is het prima geregeld als ze eerst naar New York vliegen. Er is dan ook iemand van Travel Active mee. Ze moet echter alleen van New York naar Minneapolis vliegen. Eng hoor! Vanaf de bank kijken we mee op ‘flighttracker’ en ‘flightradar’ om te zien of er vertragingen zijn en waar ze is in de lucht! Ze heeft meer dan 3 uur vertraging op het vliegveld… komt het wel goed? Hoe komt ze de tijd door?! Zorgen om niets, zo blijkt; Travel Active had haar geholpen bij de incheck in New York en hebben ook het gastgezin geïnformeerd over de vertraging. Onze dochter had dat zelf ook gedaan en vermaakte zich met een Duitse uitwisselingsstudente die, via een andere organisatie, ook naar Minneapolis vloog.

Zodra ze was geland zagen we al snel leuke berichten verschijnen van en met het gastgezin. Ze was goed aangekomen en erg leuk en hartelijk ontvangen! De eerste week ben je er bijna de hele dag mee bezig en vraag je je af hoe ze het zal hebben en wat ze zal doen. In die week zie je via de contacten via social media dat het goed gaat. Dan pas krijg je langzaam weer een beetje rust! Thuis is het vreemd leeg! Het klopt niet dat er één persoon minder aan tafel zit. Iedereen is een beetje uit zijn doen, maar wetende dat je dochter het naar haar zin heeft maakt het draagbaar. Na een week of 3 waren we eraan gewend en was het oke. Eigenlijk wil je elke dag weten hoe het gaat en wat ze doet. In het gezin, op school enzovoorts. Helaas zijn de contacten beperkt.

Nieuwe host family

In verband met familieomstandigheden in het gastgezin, moest ze na een aantal weken verhuizen naar een nieuw gezin. Zodra wij dat hoorden, kwamen direct de zorgen weer: waar moet ze naartoe, hoe reageert ze daarop, wat zou het voor gezin worden, matcht het wel etc. Onze dochter bleek zich daar zelf echter geen zorgen over te maken, alleen zou ze wel graag op dezelfde school blijven. Ze zou het heel lastig vinden om weer te wennen aan een nieuwe school. De partnerorganisatie is op zoek gegaan naar een nieuw gezin en ook vanuit de school zijn er mails gestuurd naar ouders om een passend gezin te vinden. Binnen een paar dagen was er een nieuw gezin gevonden en was dit gescreend. Het gastgezin had een dochter op dezelfde school, ze kon er dus blijven!

Het nieuwe gezin woonde naast de kerk waar de gastvader pastor was. Hmm, ook weer zoiets waarvan je je afvraagt of dat wel gaat bevallen. We zijn zelf namelijk niet gelovig en onze dochter was nog nooit in de buurt van een kerk geweest. Wederom zorgen om niks! Ze paste zich aan en stond open voor de waarden van het nieuwe gezin. Na een paar dagen en een korte skypesessie met het gezin hadden wij er ook weer een goed gevoel over!