Merel over haar taalreis in Sevilla: ”Ik ben in 6 weken al anderhalf taalniveau omhoog gegaan!”

Inmiddels is het alweer zes weken geleden toen ik ons kikkerlandje inruilde voor het zonnige zuiden van Spanje. In die zes weken heb ik al zoveel meer geleerd dan ik me vooraf had kunnen bedenken: niet alleen wat betreft de Spaanse taal, vooral ook in mijn ervaringen met een andere cultuur, internationale medestudenten en het land.

Voor mij was het halverwege mijn middelbare schooltijd al duidelijk dat ik niet meteen wilde gaan studeren, maar liever eerst een tussenjaar wilde nemen om iets nieuws te leren en mezelf te ontwikkelen. Vanwege mijn talenknobbel, de kick van het kunnen spreken van meerdere talen en motivatie om iets te doen wat goed zou staan om mijn CV, besloot ik Spaans te gaan leren. Mijn keuze viel uiteindelijk op de stad Sevilla, vanwege haar gezelligheid van een pittoresk dorp, maar met de mogelijkheden van een stad. In Sevilla zal ik 6 maanden doorbrengen om de taal te leren en die periode zal ik afsluiten met het maken van een officieel DELE examen. Dit, omdat ik graag zeker wil zijn van een internationaal erkend diploma.

Sevilla staat bekend als de warmste stad van Europa en dat heb ik geweten ook! Zelfs eind oktober/begin november liepen de temperaturen nog hoog op tot zo’n 25 graden. Heerlijk dus om in het zonnetje de stad te ontdekken. Zo ben ik naar Real Alcazar geweest (het koninklijk paleis), ben ik op de top van Metropol Parasol geweest (houten kunstwerk midden in de stad), heb ik de beroemde kathedraal en Giralda toren bezocht, heb ik een kijkje genomen bij Plaza España dat grenst aan het grootste openbare park van Sevilla: Parque Maria Luisa en heb ik zelfs al een uitstapje gemaakt naar een van de dichtbij gelegen stranden: Matalascañas. Op mijn eerste dag in Sevilla ben ik tevens naar een stierengevecht geweest bij Plaza de Toros in de wijk Arenal: Sevilla is één van de weinige steden in Spanje waar stierengevechten nog toegestaan zijn. Heftig, maar wel een must-see in deze stad. Verder is het ideaal om na school een van de vele tapasbarretjes op te zoeken om wat te lunchen, of te dwalen door een van de leuke straatjes van de wijken Santa Cruz en Triana. De stad is heel compact en overzichtelijk, dus de meeste uitstapjes binnen de stad maken de Sevillianen (en studenten) te voet.

Gedurende de zes maanden dat ik in Sevilla zal wonen, verblijf ik in een studentenappartement van de talenschool. In de meeste appartementen zijn drie eenpersoonskamers en één tweepersoonskamer. De eerste week deelde ik mijn kamer met een Chinese huisgenoot: ideaal om zo meer over een andere cultuur te weten te komen, maar ik merkte dat ik graag mijn eigen plekje wilde. Nu deel ik een kamer met mijn nichtje, die hier ook 3 maanden door zal brengen en ik merk dat dit voor mij de ideale oplossing is. Ik ken ook meerdere studenten die in een gastgezin wonen en dat heeft zeker ook voordelen: zo word je direct ondergedompeld in de taal en cultuur. Maar dit heeft ook een keerkant: zo moet je wel geluk hebben met het gezin waar je terecht komt en heb je vaak verplichtingen m.b.t. eten. Voor mij was een appartement dan ook een bewuste keuze: de gezelligheid van de medestudenten/vrienden om je heen en een stukje vrijheid en verantwoordelijkheid.

Een schooldag bestaat voor mij uit bijna vijf uur les, waarbij je of het ochtendgedeelte naar school gaat of het middaggedeelte. De eerste twee uur les worden ook wel de reguliere lesuren genoemd, waarin je leert over schrijven, lezen, luisteren, spreken en de grammatica. Het laatste lesuur heb ik een cultuurles, waarbij we elke week een ander onderwerp behandelen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan bezienswaardigheden van Sevilla flamenco, eten, geschiedenis van de stad, architectuur, etc. De afgelopen weken heb ik het geluk gehad dat mijn dag om 9:00 uur begon en om 14:00 was afgelopen, waardoor ik ’s middags veel tijd had om dingen met medestudenten te ondernemen.

Meestal lunchen we eerst gezamenlijk iets, om vervolgens een nieuwe stukje van de stad te ontdekken, een bezienswaardigheid te bezoeken, te gaan winkelen, of te gaan studeren. Maar ook zelf op pad gaan om de stad op eigen houtje te ontdekken en op zoek te gaan naar nieuwe plekjes is zeker een aanrader! Met feestdagen en in de weekenden kiezen we vaak voor het bezoeken van een nabij gelegen dorp/stad, bezoeken we minder voor de hand liggende dingen in eigen stad (zoals het aquarium of de dierentuin, dit is iets wat je tijdens een city trip niet snel meeneemt), gaan we uit of vieren we de feestdag. Dit laatste was 31 oktober het geval: tegen al mijn verwachtingen in wordt Halloween hier heel serieus gevierd. Zo gaan de kinderen de straten op voor “truc o trato” (trick or treat) en gaan de jongeren uit, geheel in thema, om deze feestdag te vieren. Samen met mijn huisgenootjes en andere vrienden van de talenschool hebben we ons verkleed en geschminkt om Halloween met een avondje stappen te vieren.

Vooraf maakte ik me wel een beetje zorgen om waar ik terecht zou komen en met wie, maar inmiddels weet ik wel beter. Ik had het geluk dat ik op het vliegveld al een ander Nederlands meisje ontmoette, die zou verblijven in hetzelfde appartement als ik en ook de volgende dag zou gaan beginnen op de talenschool. Dit zorgde ervoor dat wij samen de stad een beetje konden verkennen, samen ’s avonds iets konden gaan eten en samen naar school konden lopen de eerste dag. Ik had dus geluk, want dit komt niet vaak voor. Maar natuurlijk stond ik open voor andere nieuwe mensen en vriendschappen. Iedereen die hier komt zit in principe in hetzelfde schuitje en dat merk je vanaf moment één: zo werd ik op de dag dat ik aankwam in Sevilla al meteen door mijn huisgenootjes meegevraagd om samen met hen wat te gaan ondernemen. Nu ik er zelf eenmaal wat langer zit hoor ik dat van andere vrienden ook steeds vaker terug: iedereen wordt zo gemakkelijk opgenomen in de groep, meegevraagd en betrokken bij geplande afspraken en uitstapjes, dat gaat allemaal helemaal vanzelf. Iedereen hier staat open voor nieuwe mensen en culturen, wat ervoor zorgt dat ik niet alleen veel over Spanje en haar taal te weten kom, maar ook over andere culturen, landen en mensen.

Toen ik hier zes weken geleden voet zette op Spaans bodem, was ik niet in staat om meer dan “ola” of “gracias” te zeggen. Dat betekende dat ik op de talenschool begon bij hoofdstuk 1 van niveau A1, ofwel, het laagst mogelijk beginners niveau. Inmiddels kan ik me in restaurantjes, op straat en op school prima redden met wat basis Spaans. Ik zit inmiddels namelijk al halverwege niveau A2. Dat ik in zes weken zoveel vooruitgang zou boeken, had ik me toen ik hier aankwam echt niet kunnen bedenken. Ik merk daardoor ook dat het zo ontzettend veel scheelt dat ik deze talencursus in het land zelf, in dit geval Spanje, doe. Je wordt elke dag opnieuw direct geconfronteerd met de taal en aangezien de meeste Spanjaarden het vertikken om ook maar één woordje Engels te praten, wordt je gedwongen om jezelf in het Spaans verstaanbaar te maken. Verder is de lesstof volledig in het Spaans en zijn de leraren, natuurlijk, Spaans.