Pauliens ervaringen tijdens het Desert Elephant Project in Namibië (deel 1)

Na een verblijf van enkele dagen in Windhoek en Swakopmund en de kennismaking met de andere vrijwilligers, vertrokken we op maandagmiddag naar het basiskamp, midden in Namibië in de buurt van Brandberg. Een prachtige rit van ruim 4 uur door het uitgestrekte Namibië. Ik heb me verbaasd over de leegte, de enorme uitgestrektheid en de schoonheid van de omgeving. Een lange, maar prachtige rit.

Onze groep was heel gemêleerd, een Duits jong koppel, een Frans koppel, de oudste deelnemers kwam uit Hawaï en was 65. De jongste was een Amerikaanse van 18. Verder was er een Ierse, drie dames uit Engeland, twee uit Nederland (waaronder ikzelf) en één Duitse man. We hadden een enorm leuke groep en er is geen onvertogen woord gevallen tijdens de twee weken.

Het basiskamp waar je naartoe gaat en in het weekend tussen beide weken in verblijft is echt fantastisch. Het ligt direct aan de rivier de Ugab (tijdens ons verblijf liep er geen water door de rivier) en met een beetje geluk zie je olifanten door de rivierbedding lopen vanuit het basiskamp. Tegenover het basiskamp liggen enorme rotspartijen waar je tegen de avond op kunt klimmen en vanwaar je de schitterende zonsondergangen kunt genieten.

Het basiskamp is prachtig opgezet, met een keuken, een grote plek waar je samen kookt boven een open vuur en een schitterende slaapplek in de bomen vanwaar je over de rivier heenkijkt. Verder zijn er twee toilethokjes voor de grote boodschap en twee redelijk open toiletten voor de kleine, twee douches en voorraadruimtes.

Op dinsdag vertrokken wij naar de locatie voor de bouwweek. Wij hebben een week lang gebouwd aan een waterbassin voor olifanten. In het bestaande bassin waren lekkages en scheuren gekomen, deze hebben wij hersteld en daarnaast hebben we een volledig nieuwe muur om het bestaande bassin heen gebouwd. Omdat de plek waar wij bouwden in een leeuwengebied ligt konden wij hier niet overnachten. Wij moesten iedere dag een half uur heen en terug rijden om bij de bouwplaats te komen.

We sliepen op een prachtig plekje in de middle of nowhere met een enorm wijds uitzicht en hebben genoten van een schitterede volle maan. Slapen doe je heel eenvoudig. Met zijn allen op een groot zeil op je eigen bedroll en slaapzak onder een tentdak. Dit is tevens de plek waar je tussen de middag met zijn allen de luncht en in de schaduw lekker rust. De één gaat slapen, de ander leest of luistert muziek. De uren tussen 12.00 en 15.00 uur zijn namelijk veel te heet om te werken en daarom ben je altijd een paar uur op de plek waar je ook slaapt.

Koken doe je hier op open vuur, afwassen gebeurt alleen met koud water en alle voedselafval wordt verzameld in een groot gat in de grond die aan het eind van de week wordt dichtgegooid. Het overige afval wordt uiteraard verzameld en uiteindelijk zelfs weer mee terug genomen naar Swakopmund.
Er is voldoende water beschikbaar, maar uiteraard moet je hier spaarzaam mee omgaan. Tijdens de bouwweek is er nog een toilet, dit is een groot gat in de grond met een toilet erop in een klein tentje. Je hebt dan nog een beetje privacy.

Ik heb enorm genoten van de bouwweek. We hebben 4 dagen lang in de hitte (af en toe boven de 40 graden) met zijn allen hard gewerkt om de muur rondom het bestaande bassin te versterken. Twee keer zijn we tijdens ons werk ‘gestoord’ door bezoek van de olifanten. Dit was natuurlijk fantastisch om mee te maken. Zodra iemand de olifanten signaleerde, moesten we direct stoppen met ons werk, onze flessen water pakken en als een idioot de bus in en daar wachten tot het moment waarop de olifanten weer vertrekken Het is werkelijk heel bijzonder als je olifanten in hun natuurlijke habitat ziet op nog geen 3 meter afstand. Beide keren hebben we ruim een uur moeten wachten tot de olifanten weer vertrokken.

Ik heb in jaren niet zoveel waardering gevoeld als tijdens deze week. Het is zo bijzonder om met zo’n kleine, hechte groep mensen, die je voor die tijd helemaal niet kende, samen aan iets te werken en af te ronden en daarmee iets goeds te doen voor anderen. Dat gevoel heb ik in jaren niet zo sterk gehad. En juist als ik daar weer aan denk realiseer ik mij hoe bijzonder de bouwweek was.