Gerard en Gerry vertrekken naar Vietnam voor hun vrijwilligerswerkavontuur!

Met een half uurtje vertraging vertrekken we om ongeveer 13.00 uur richting Guangzhou in het zuiden van China. Een rustige, goed verzorgde vlucht, die eerlijk gezegd wel heel lang duurde. Rond middernacht (nog steeds onze tijd) komen we eindelijk aan in Guangzhou. Een groot vliegveld waar we een korte overstaptijd hebben. Dan is het tijd voor het laatste stukje. Ongeveer twee uur vliegen naar Ho Chi Minhstad.

Op het vliegveld moeten we eerst ons visum in orde laten maken en dan gaan we op zoek naar de persoon die ons op komt halen. We vinden Nhi buiten met een bord waar Gerard en Gerry op staat en met een taxi rijden we weg naar ons onderkomen. Grote griebels: ik (Gerry) doe m’n ogen dicht van het verkeer. Wat een ontzettende chaos!!! Het krioelt door elkaar van auto’s, honderden brommers en fietsers. Zo op het oog geen enkele verkeersregel.

Het onderkomen waar we deze week verblijven (Bach Viet College) ligt in een echte Vietnamese volkswijk. Ruime kamer met de meest belangrijke voorzieningen. (Bed, douche, toilet) en een klein Vietnamees stoeltje.

We gaan de eerste dagen op onderzoek uit, maar dat betekent ook dat je de straat over moet steken. Gerard vindt het leuk, ik doodeng. Methode: hand opsteken en gewoon gaan lopen. Ze rijden dan om je heen. Ik hou Gerard stevig vast, hij gaat lopen en ja, het klopt......tot nu toe zijn ze om ons heen gereden! We kijken onze ogen uit naar de drukte, alle eetkraampjes en kleine winkeltjes die (voor zover we kunnen zien) ook gelijk als woonruimte worden gebruikt.

Ook zijn we uitgenodigd door een groep jongelui die hier ook “wonen” (allemaal vrijwilligers uit diverse landen) om mee te doen aan Thanksgiving. Beetje vroeg maar dat mag de pret niet drukken. Leuk! En het was ook heel leuk! Lekker gegeten, een keur aan allerlei gerechten en een hoop gebabbel van leuke luitjes, die ook allemaal op avontuur zijn.

Deze week staat in het teken van onze cultuurweek. Inderdaad zoals ons programma aangaf was het een kennismaking met de cultuur van Vietnam en daar hebben we van genoten. Ho Chi Minh-city is om te beginnen “overweldigend”. De straten (smal of breed) zijn óvervol met brommers/ scooters/ motors. Eén lange rij trekt heel de dag aan je voorbij. Wij hebben regelmatig op een veilig plekje, bij een groot kruispunt staan kijken. Van boven af moet het een “mierennest” lijken! Je gelooft je eigen ogen niet. Blijkt ineens wel duidelijk wat een provinciaaltjes we zijn.

We  trekken heel de week op met 5 andere vrijwilligsters en “leren” van onze coördinator Vi om veilig de straat over te steken, we bezoeken een levensgrote supermarkt, geld pinnen, dat gaat hier met 3.000.000 dong tegelijk! We hebben een ochtend Vietnamese les, heel leuk maar o zo moeilijk. Het woord “Ma” bijvoorbeeld kun je op 7 manieren uitspreken en dan betekent het steeds iets héél anders. Veel klanken dus.

We bezoeken het oorlogsmuseum en de Cu Chi tunnels. Behalve dat we een beeld krijgen van deze laatste Vietnamese oorlog, laten alle gruwelijkheden ook nog weer duidelijk de zinloosheid van oorlog zien. Afschuwelijk!

We bezoeken de Ben-Thanhmarkt, een heel grote overdekte markt vól groenten, meest exotische fruit soorten. Alles prachtig kleurig opgestapeld en uitgestald. Een scala aan vissoorten, kleding, plastic huishoudartikelen en souvenirs. Een belevenis!

Ook brengen we een bezoek aan het Buru Dien, in Franse stijl gebouwd postkantoor, de Notre-dame, een grote kathedraal, de Jade Emperor Pagode, een tempel. Daarnaast trekken we een middag met de studenten van de nabijgelegen universiteit op om Engels met ze te “oefenen” en doen wat spellen met ze. Leuk verhaal voor als we thuis zijn!

We hebben “kookles” en leren fresh springrolls maken en gefrituurde loempiaatjes! Lekker hoor! Het eten is trouwens sowieso heerlijk! Véél groenten en fruit, rijst en noedels. Veel verse kruiden! Smullen! We verbazen ons over de ontelbare eetkraampjes langs de weg. Volgens de reizigers -adviseurs van de GGD Is het niet wijs om daar van te eten.

Onze volgende blog gaat over het vervolg van onze tijd in Vietnam en het vrijwilligerswerk wat we daar doen!