Lisa’s avontuur in Ghana als vrijwilliger

Tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige wilde ik al naar Afrika om stage te lopen. Echter ging dit op het laatste moment i.v.m. een oorlog niet door. Daarna is dit idee op de achtergrond gegaan en in de tussentijd heb ik nog een studie afgerond. Hierdoor had ik geen tijd om deze droom te verwezenlijken. Afgelopen jaar ben ik afgestudeerd. In februari bedacht ik mij dat ik geen beperkingen meer had die mij tegenhielden om daadwerkelijk te gaan. Door te zoeken op internet naar organisaties die dit mogelijk maken, kwam ik uit bij Travel Active. Ik plande een gesprek via Facetime en zodoende ontstond het idee om naar Ghana te gaan. Ik besloot vrij snel te vertrekken, namelijk op 3 april. Onwijs last-minute eigenlijk. Helemaal als je kijkt naar hoe moeilijk het is om een visum te krijgen.

Op zondag 3 april was het dan zover. Na het afscheid nemen ging ik door de douane en om 16:00 uur vertrok ik dan naar Ghana. Na zes uurtjes vliegen kwam ik aan en het eerste wat ons gezegd werd was dat de mondkapjes af mochten en dat we de Ghanese lucht in moesten ademen. Hier ervaarde ik wat veel mensen mij hadden verteld. Namelijk dat er een bepaalde geur is in Ghana. Het is een combinatie van stof, warmte en veel mensen. Nadat alle papieren gecontroleerd waren werd ik opgehaald door twee mensen van de organisatie in Ghana. Onder andere de zoon van Francisca en de dochter van Tina (de coördinator van de organisatie). We vetrokken naar het huis van Tina. Eenmaal aangekomen installeerde ik mij op de kamer en ging daarna slapen.

De volgende dagen in Kasoa heb ik een drumsessie op het strand gedaan, boodschappen gedaan bij een hele grote supermarkt, cash gewisseld en een simkaart gekregen. Ook kreeg ik lessen van Francisca en Andy over de do’s en don’ts in Ghana. Onwijs interessante dagen waarin ik alvast kon wennen aan Ghana.

Na drie dagen ging ik van Kasoa naar mijn hostfamilie in Senya Beraku. Dit is een kleine plaats gelegen tussen Kasoa en Cape-Coast. Hier werd ik hartelijk ontvangen door ‘de moeder’ van het huis en door de andere vrijwilligers. We deelden namelijk het huis met twee dames uit Duitsland en twee uit Zweden. Hartstikke leuk en hectische tegelijk want er moest gelijk van alles gebeuren:  rondleiding door het huis, lunchen en naar het project om kennis te maken met de dokter. En dat ook nog eens onder een gevoelstemperatuur van 40 graden.

De eerste drie weken was ik in de OPD, ook wel de spoedafdeling van het Senya Health Centre. Hier leerde ik al snel dat spoed en haast hier hele andere begrippen zijn dan in Nederland. Er moet wel echt iets heel ernstigs aan de hand zijn en dan pas wordt er gerend. Ik leerde veel van de zusters in het ziekenhuis. Ik ondersteunde onder andere bij infusen, medicatie klaarmaken, vitale functies meten en elke ochtend de artsenvisite. Ook gaf ik voorlichting over bijvoorbeeld wonden, hechten, infusen prikken en bepaalde ziektebeelden zoals epilepsie en psychische stoornissen. Na drie weken ging ik twee weken naar de afdelingen waar nieuwe levens geboren worden, namelijk maternity. Hier heb ik wederom veel gezien en geleerd bij bevallingen en besnijdenissen. Zoals ook bij spoedgevallen die met een taxi i.p.v. een ambulance naar een ander ziekenhuis vervoerd worden en heel veel zwangere moeders gezien. Naast deze prachtige ervaring in het ziekenhuis heb ik in de laatste week dankzij gelddonaties vanuit Nederland, spullen kunnen doneren aan het ziekenhuis  (bloeddrukmeters, thermometers etc.)

Naast dat ik in het health Centre werkte ging ik ook naar het andere project van Travel Active. Namelijk de Jehovah Shammah school. Ook hier zijn vaak vrijwilligers aanwezig. Ik heb vol verbazing gekeken naar hoe er les wordt gegeven en hoe dankbaar de kinderen zijn met de meest kleine dingen. Ook dit was een prachtige ervaring om mee te maken.

Naast dat ik vrijwilligerswerk heb gedaan, heb ik Ghana ook nog op een andere manier gezien. Namelijk met het openbaar vervoer, ook wel de Trotro genoemd (kleine busjes die veel te vol worden geladen met mensen). Het reizen ging er zeer gemakkelijk en ik snap goed waarom ze Ghana ‘het Afrika voor beginners’ noemen. Iedereen is zeer behulpzaam en wijst je graag de weg. Ik heb mij geen één keer onveilig gevoeld in dit land. Des te meer voelde ik mij hartstikke welkom. Ik zou het dan ook iedereen aanraden om naar Ghana/Senya Beraku te gaan om vrijwilligerswerk te doen!