Wij stellen aan je voor: Saskia. Je hebt haar misschien wel eens ontmoet tijdens één van de infodagen van Travel Active. Afgelopen jaar vertrok Saskia met haar zus en ouders naar Nepal om daar met het hele gezin vrijwilligerswerk te doen. Omdat dit zo goed is bevallen, zijn zij op dit moment terug bij hun vrijwilligerswerkproject in Nepal. Als reisreporter houdt zij ons komende weken op de hoogte van haar belevenissen.
Hi allemaal! Ik ben Saskia, 19 jaar en ik woon in Amsterdam. Op dit moment zit ik in Nepal om vrijwilligerswerk te doen, waarover ik jullie via dit blog op de hoogte houd van alles wat ik meemaak. Veel te kort, om weer even alle kinderen te zien van ‘Childrens Home’. Afgelopen zomer ben ik namelijk met mijn ouders en zus via Travel Active naar Nepal geweest. In 2010 zijn we met de hele familie naar Ghana geweest, ook voor vrijwilligerswerk via Travel Active, en dat beviel ons zo ontzettend goed dat we dit nog een keer wilden doen! Met hulp van het vrijwilligerswerk team hebben we uiteindelijk voor vrijwilligerswerk in Nepal gekozen. We hebben hier eerste de oriëntatieweek gedaan in Kathmandu bij een gezin, waarbij je taalles krijgt. Daarna gingen we naar verschillende plekken en bijzonderheden in de stad en deden veel leuke dingen om aan het land te wennen. Daarna zijn we drie weken met de familie in een kinderopvang gaan helpen. Dit beviel ons zo ontzettend goed en we misten de kinderen zo erg dat we besloten terug te gaan!
Een grote familie
Het kindertehuis ligt in de Kathmandu valley. Tussen de rijstvelden staat een groot wit huis wat het Childrens Home is*. Hier wonen kinderen van 0 tot ongeveer 20 jaar die door verschillende omstandigheden niet thuis kunnen wonen. In totaal wonen er 39 kinderen waarvan zes jongetjes. Als de jongens, die nu nog baby of kleuter zijn, 8 jaar zijn, moeten ze naar een opvang voor jongens hier in de buurt. Oorspronkelijk is het namelijk een opvang voor alleen meiden. Ook al is de reden dat ze hier zitten heel verdrietig, ik zie dat de kinderen hier onder hele goede omstandigheden wonen en gelukkig zijn. Het is een grote familie die enorm goed met elkaar omgaat. Het zijn echt zussen en broers van elkaar die helpen en knuffelen en bijna geen ruzie hebben. Het lijkt net een gezellig kinderkamp. Ik vind het moeilijk in te denken dat de kinderen hier hun hele jeugd zitten en geen familie hebben. Gelukkig is alles goed verzorgd en gaan alle kinderen naar school of naar de University dus ze worden goed voorbereid op hun toekomst.
Het kleurrijke Nepal
Dinsdagmiddag, 11 maart, gingen we dan eindelijk weer terug! We hebben in de tijd dat wij in Nederland waren veel contact gehad met de kinderen en wij konden niet wachten elkaar weer te zien! Een lange vliegreis en transfer op New Dehli later, kwamen we dan eindelijk aan in Nepal. Vanuit het vliegtuig kun je al zien hoe mooi dit land is. Bergen, heuvels met rijstvelden, grote chaotische steden. Nepal is denk ik een van de mooiste landen die ik gezien heb. Door de voornamelijk Hindoeïstische cultuur is het heel vredig. Ik voel me compleet op mijn gemak en ondanks dat de bewoners een blank persoon maar al te interessant vinden, zullen ze zich nooit aan je opdringen of om geld vragen. Om de honderd meter staat er een tempel waar mensen zich in de mooiste en kleurrijke gewaden bij elkaar verzamelen om te bidden tot God. Het verkeer is bijna angstaanjagend zo druk en chaotisch, maar wonder boven wonder komen we overal zonder moeite goed doorheen. Wat is Nederland toch een saai land als je hier bent en al die kleuren en natuur om je heen ziet. Gelukkig mag ik nog een week genieten voor ik weer in ons kleine, toch wel saaie, landje ben!
“No problem for me”
Woensdag was onze eerste dag. Toen we aankwamen werden we enorm warm verwelkomd door de staff die hier werkt en de University girls die al van school thuis waren. Ook alle baby’tjes waren er natuurlijk dus dat was natuurlijk ook heel leuk! Wat zijn sommigen gegroeid! In de tussentijd zijn er vier nieuwe baby’s bijgekomen dus de vrouw die de babykamer verzorgd was extra blij met onze hulp. We zijn nu drie dagen verder en het is allemaal echt geweldig. De kinderen staan al om 05.00 uur op om huiswerk te maken. Gelukkig was het geen probleem dat wij graag tot 07.00 willen blijven slapen. ‘Ahh oke, oke, no problem for me’. Dus helemaal prima! Om 07:00 begint dus onze dag. Alle kinderen zijn dan aangekleed dus meestal gaan we naar buiten met de peuters en de kinderen en gaan op het terrein spelen. De bus komt om 9 uur, als die al op tijd is. Tot die tijd dansen, zingen, spelen we met een bal etc. Mijn zus en ik worden elke ochtend ingevlochten door de meiden, helemaal leuk! Als de kinderen opgehaald zijn door een grote gele schoolbus mogen we ontbijten. Thee met een soort pannenkoekjes met jam, heerlijk! Dan is het baby-tijd. We brengen alle baby’s naar buiten op een kleed waar ze gewassen en aangekleed worden. De kinderen zijn te lief voor woorden dus de ochtend vliegt altijd voorbij!
Vrijdag zijn we na de lunch met de meiden van University een wandeling gaan maken naar het dorpje hiernaast. De wandeling hebben we vorig jaar ook gemaakt en was een half uurtje. Dachten we. We zijn uiteindelijk helemaal naar het dal geweest naar de rivier om daarna weer helemaal omhoog te lopen naar een middeleeuws dorpje. Dit is denk ik het meest vreemde dorpje wat ik ooit gezien heb. Iedereen zit buiten voor zijn huis een beetje voor zich uit te staren. De eenden, geiten en ratten (!!) lopen hier in het rond en de huizen zijn zo vervallen en stoffig dat het een western dorpje lijkt. Na alle indrukken zijn we weer terug naar huis gegaan waar alle kinderen weer op ons zaten te wachten. Ik heb ze geholpen met huiswerk, voor zover dat lukte want sommige rekenopdrachten heb zelfs ik nooit op de middelbare gehad zo ingewikkeld! Mijn vader, die hier Doctor genoemd wordt, is meer van de afdeling science en maths dus hij geeft non-stop bijles, wat hij gelukkig erg leuk vindt! Mijn moeder heeft helemaal haar plek gevonden bij de baby’s dus die is vooral daar druk mee bezig.
De stroom is al een paar keer uitgevallen. Zo zaten we gisteren te eten in het pikkedonker met enkel hier en daar wat kaarsen. We kijken er al niet meer van op. Het heeft wel wat, vind ik altijd. Ik laat lekker alles over me heen komen; geen stroom, koud water, harde bedden, maar dat is juist wat deze reis zo bijzonder maakt en zich onderscheidt van de andere reizen.
Dit weekend is het Holi Festival dus er staan ons veel watergevechten en verfpoeder te wachten! Ik ben heel benieuwd hoe dat is. Het is heel bijzonder dat we dit nu mee kunnen maken. Het is verder echt super om de kinderen te zien. Die gezichtjes altijd zo vrolijk.. Het is super leuk om te zien dat ze zo blij zijn met onze hulp. Het zijn allemaal zo’n schatjes!
Nog een week te gaan. Hopelijk ga ik in een korte tijd nog veel beleven. Ik houd jullie op de hoogte!
Liefs, Saskia.
Zou jij vrijwilligerswerk willen doen in Nepal? Of ga je liever naar een van de andere vrijwilligerswerk bestemmingen? Vraag ook onzevrijwilligerswerk brochure aan en bekijk onze gratis Infodagen!
* Sinds een paar jaar bieden wij dit project niet meer aan.
