Vrijwilligerswerk in Azië tijdens een tussenjaar: Katie deed het!

Mijn naam is Katie, ik ben 19 jaar en studeer Social Work aan het Saxion in Enschede. In deze blog vertel ik jullie het verhaal dat mijn leven op een zeer positieve manier heeft veranderd, namelijk mijn tussenjaar. Dit avontuur begon op 11 juni, de dag dat ik te horen kreeg dat ik mijn examens gehaald had. Een explosie aan gevoelens: verbazing, spanning, opluchting en vooral vreugde. Geslaagd voor de HAVO, klaar om aan mijn tussenjaar te beginnen, en de reis van mijn dromen te maken!

Dat begon allemaal al tijdens mijn middelbare schooltijd. Een goede vriendin had al veel gezien van de wereld, samen met haar familie. Haar moeder vertelde vaak vol enthousiasme over de ervaringen in het buitenland. Dit sprak mij zo erg aan, dat ik toen al besloot om ook zoiets te doen. Ik ben veel bezig geweest met rondneuzen op internet. Ook bezocht ik de informatiemarkten en voorlichtingsavonden over buitenlandse reizen. Ik kwam uiteindelijk op het idee om na mijn middelbare school een tussenjaar te nemen en een reis te maken naar Azië

Mijn ouders waren erg enthousiast over mijn ideeën, maar vonden het wel eng omdat ik alleen zou gaan. Daarom heb ik met ze afgesproken dat ik via een organisatie zou reizen. Zo was ik niet altijd alleen. Toen ik specifiek op organisaties ben gaan zoeken ben ik bij Travel Active uitgekomen. Zij waren laaiend enthousiast over mijn idee en hielpen me graag verder. Dit vond ik fijn, omdat ik geen idee had welke stappen ik wel niet moest ondernemen om zoiets rond te krijgen. Samen zijn we uiteindelijk op het idee gekomen om zes maanden vrijwilligerswerk te gaan doen. Het vrijwilligerswerk combineerde ik met een aantal vrije weken waarin ik kon gaan reizen in het desbetreffende land. Deze zes maanden waren gepland van oktober t/m maart . In deze tijd zou in naar Nepal gaan voor 2,5 maand, Thailand ook 2,5 maand en Cambodja 1 maand gaan. Ik kon niet wachten!!

Maar voordat ik kon gaan moest er nog veel gebeuren. In de vier maanden voor vertrek heb ik ontzettend veel gewerkt, om nog zo veel mogelijk te sparen. Ik werkte vijf dagen per week van 9 tot 6. Dit deed ik tot één week voor vertrek. Achteraf had ik eerder moeten stoppen, want het was behoorlijk stressen om in die laatste week nog zoveel voor te bereiden!

Travel Active heeft mij goed voorbereid op mijn reis. Ik heb veel informatie gekregen, ben naar een trainingsdag gegaan en kreeg een noodnummer dat ik altijd kon bellen. Maar daar stond ik dan op het vliegveld met mijn backpack en daypack. Mijn familie ging mee om me uit te zwaaien, en alles ging als in trance voorbij. Voor ik het wist zat ik in mijn eentje in het vliegtuig en besefte ik het pas echt. Ik ga zes maanden weg, in mijn eentje, en moet zien te vertrouwen op de mensen die ik ter plekke leer kennen! Dit was weer zo’n moment dat er een explosie aan gevoelens door mij heen ging. Zenuwen, spijt, angst, enthousiasme en toch weer die vreugde.

Na een reis van 33 uur kwam ik eindelijk aan in Kathmandu. Ik was moe en kon de mensen die mij zouden ophalen niet vinden. Overal om me heen stonden mannen die vroegen of ik een taxi nodig had. Toen zag ik daar mijn naam en het logo van Travel Active, op een van de vele bordjes. Snel liep ik er heen en dit bleek mijn vervoer naar eindbestemming te zijn. Ik was erg opgelucht, en ontmoette al een ander meisje dat ook net was aangekomen in Nepal. We zaten met 5 personen en 4 grote tassen in een klein autootje. Hilarisch maar vooral erg warm! We reden midden door de stad, op het verkeerde deel van de weg en het was een enorme chaos. Toeterende auto’s, bussen die zo vol zaten dat mensen boven op het dak zaten, koeien, kippen, geiten en honden die overal liepen. Ik wist niet waar ik moest kijken. Dit zag ik allemaal langs me heen razen in de 10 minuten dat we in de auto zaten.

Eenmaal aangekomen op de bestemming was de sfeer heel anders. Het was rustig, er was veel ruimte en alle andere vrijwilligers ontvingen me met liefde en enthousiasme. Er zaten veel Nederlanders tussen, maar ook een aantal uit Australië, Frankrijk, Duitsland en Portugal.
Ik vond het heel moeilijk om te switchen van Nederlands naar Engels in het begin, maar na een aantal dagen had ik de smaak te pakken.

Ik begon met de groepsreis in Nepal, waarvan de eerste week de introductieweek was. In deze week leer je het land een beetje kennen qua cultuur, taal, gebruiken en waarden en normen. Mijn introgroepje was geweldig. Na deze week volgden nog 3 weken waarin ik het land ben doorgereisd en extreem veel heb meegemaakt. Ik ben naar Chitwan geweest, waar ik de natuur van Nepal van dichtbij heb kunnen ervaren. Daarna ben ik naar Pokhara geweest om de Poon-Hill route te lopen. Dit is een route van 3-4 dagen over een deel van het Himalaya gebergte. Super zwaar, maar echt de moeite waard. Het zware deel van deze tocht vond zich bij mij vooral mentaal plaats. Een week zonder internet midden in de bergen. Je groeit naar elkaar toe, maar je hebt ook veel om over na te denken tijdens zo’n tocht. Deze tocht naar Poon Hill is de mooiste bergtocht die ik ooit gelopen heb! De route was heel divers, de huisjes knus en onze groep mega gezellig!

Het echte vrijwilligerswerk begon voor mij in een kinderopvang in de stad. Dit verliep anders dan ik dacht, waardoor ik ben begonnen met het opknappen van dit huis.* Uiteindelijk een mooi resultaat, maar niet hoe ik dat verwacht had. Toen ik dit project afgerond had, besloot ik om mee te gaan met het reconstructieteam. Dit team was bezig met het renoveren van scholen in de bergen, die door de aardbeving in april 2015 ingestort waren. Dit is de beste keuze die ik in mijn hele reis gemaakt heb. Ik heb hier vrienden gemaakt voor het leven, ervaringen opgedaan die ik voor altijd bij me houd en vooral echte armoede gezien en ervaren. Geen douche, geen warm water, een gat in de grond als wc, 1 bed per 2 personen en een kampvuurtje in de woonkamer om warm te blijven. Ik vond het geweldig. De familie waarbij we verbleven was zo gelukkig en positief ingesteld op het leven, terwijl ze zo weinig hadden. Dit is echt een voorbeeld geweest voor mij, en sinds die tijd hecht ik zo veel meer waarde aan de dingen die ik heb. Het voelde ook echt alsof ik opgenomen werd in de familie, en deel uitmaakte van de Nepalese bevolking.

Na mijn tijd in Nepal vertrok ik naar Thailand. Het moment dat ik aankwam in Thailand was voor mij heel spannend. Het bleek totaal anders te zijn dan ik had verwacht. Het leek wel of ik terug in Europa was, in plaats van in Thailand. Het vliegveld in Bangkok was mega groot. Er waren officiële taxi bedrijven, een weg met stoplichten en voorrangswegen en het was schoon. Het was inmiddels rond kerstmis en mijn moeder kwam op bezoek. Samen hebben we twee geweldige weken gehad.
Na deze ‘vakantie’ begon het vrijwilligerswerk weer. Ik heb hier ook weer gekozen voor het reconstructiewerk, wat heel anders was dan in Nepal omdat Thailand veel meer ontwikkeld is.

Omdat ik dus mijn visum niet heb kunnen verlengen, moest ik twee weken eerder uit Thailand vertrekken dan gepland. In deze twee weken ben ik naar Laos gegaan. Ik ben van Bangkok naar Vientiane gereisd met de bus voor 20 euro! Wel was ik 20 uur onderweg. In Laos heb ik het zo leuk gehad dat ik uiteindelijk vier weken ben gebleven. Ik heb weer veel van het land kunnen zien in de weekenden, en hard kunnen werken doordeweeks. Mijn motivatie lag hier een stuk hoger, omdat Laos een veel minder welvarend land is dan Thailand, ook al ligt het zo dicht bij elkaar. Ik heb zelfs nog een actie opgezet om geld in te zamelen voor nieuw schoolmeubilair.

Mijn laatste twee weken heb ik afgesloten in Cambodja, waar ik per vliegtuig naar toe ben gegaan. In deze twee weken ben ik in mijn eentje gaan backpacken. Ik vond al snel een groepje waar ik mee opgetrokken ben. Mijn ouders vonden het niet zo prettig dat ik alleen ging, maar de backpackers wereld zit zo in elkaar, dat je nooit echt alleen bent! Dit konden mijn ouders niet zo goed begrijpen, wat ik snap. Het is iets dat je moet ervaren voordat je het weet. Na deze twee weken was het tijd om naar huis te gaan.

Zes maanden lang vrijheid, ik kon gaan en staan waar ik wilde en was van niemand afhankelijk. Hoe zou dat zijn als ik terug kom? Vanuit Cambodja vloog ik met een aantal overstapmomenten naar huis. Op het vliegveld stonden mijn vrienden en familie. Ik was zo blij! Na zes maanden eindelijk weer thuis! Het was een groot feest dat eerste weekend. Maar toen moest iedereen weer naar school of werk, en kwam voor mij het besef dat ik echt terug was.

Veel mensen zeggen dat je een cultuurshock hebt op het moment dat je naar een nieuw land toegaat. Bij mij was dit juist andersom. Ik was thuis en kon mijn ritme in Nederland niet meer vinden. Ik kreeg een leuke baan op een camping, waar ik nog steeds met plezier werk, maar ik miste Azië constant. Dit heeft twee maanden lang aangehouden. Achteraf besef ik dat dit komt omdat ik niet gepraat heb over mijn ervaringen daar. Ik heb alles opgekropt en alle goede, maar ook minder goede ervaringen die ik gehad heb, bleven bij mijzelf. Als ik een tip kan geven: praat erover!!

Dit heb ik uiteindelijk gedaan en ik voelde me een stuk beter achteraf. Na mijn periode werken op de camping ben ik in augustus 2016 begonnen aan mijn studie en ook op kamers gegaan. Die vrijheid had ik dan wel weer nodig. Ik heb mijn P gehaald en ben in de weekenden nog steeds actief op de camping. Zo spaar ik alweer voor mijn volgende reis naar het buitenland! Als ik terug kijk op mijn ervaring ben ik zo blij dat ik de keuzes die ik genomen heb, heb doorgezet. Ik heb zoveel nieuwe vrienden gemaakt, ben mezelf keihard tegengekomen op mijn reis, ben er sterker van geworden en ik heb zoveel geleerd dat mijn examen er niks meer bij leek.  Ik kan dan ook eigenlijk niet wachten tot mijn volgende trip!

1. Zorg dat je de laatste twee weken voor vertrek niet meer hoeft te werken, zodat je genoeg tijd hebt voor de laatste voorbereidingen.
2. Neem niet teveel mee. Zelfs in ontwikkelingslanden kun je veel kopen.
3. Zorg voor een creditkaart naast je pinpas. Dat is echt handig.
4. Wees flexibel, het gaat toch anders dan dat je verwacht.
5. Geef je grenzen of mogelijkheden goed aan. Zo kun je onderweg je plannen steeds bijstellen aan wat je zelf leuk vindt.
6. Houd je ouders en familie op de hoogte via social media, en informeer ze ook wanneer je even geen wifi hebt. Dat voorkomt een hoop stress thuis.
7. Deel je ervaringen na je reis. Dat gaat in stukjes en beetjes, dus neem hier de tijd voor.
8. Geniet van alle mooie ervaringen en nieuwe vrienden!

Groetjes,

Katie

P.S. Mijn moeder heeft ook een blog geschreven, over hoe zij het allemaal heeft ervaren en hoe we door Thailand zijn gereist. Lees haar blog hier!

*Update 2020: helaas bieden wij dit specifieke programma momenteel niet meer aan, neem contact met ons op om de andere mogelijkheden in Thailand te bespreken.