Boerderijwerk in Zwitserland: “ik heb wel degelijk doorzettingskracht!”

Maar toen kwam de eerste week, en die was behoorlijk zwaar! Het was gemiddeld 28 graden en er was geen wolkje aan de lucht te bekennen. Dit betekende hooi binnenhalen voor de winter die er aan zat te komen. De hele week werken in de zon was behoorlijk heftig. Ook het bergachtige landschap was voor mij heel erg wennen. Ik heb nog steeds blaren van de eerste week op mijn huid zitten.. Maar naast al dat zware werk zijn er ook hele mooie momenten! Zodra je stopt met werken en je kijkt om je heen, zie je die machtig mooie natuur en alle mensen daar zijn heel beleefd en aardig en willen altijd even met je praten.

It’s a girl!

Ook het contact met de dieren dat je daar krijgt is geweldig! Het waren voor mij onbekende dieren of dieren waar ik niet iedere dag mee in aanraking kom, zoals alpaca’s en koeien. Omdat je iedere dag sowieso één keer bij de dieren komt en ze verzorgt, ontstaat er wel een kleine band. Ik had dat vooral met de alpaca’s, omdat ik daar heel vaak per dag kwam om ze te controleren en om te checken of er al kleintjes geboren waren. In mijn tweede week werd er dan ook een kleine alpaca geboren: Rosalie (ik koos de naam). Als je zo’n beestje vanaf het begin mag verzorgen, dan krijg je er echt een band mee.

De familie waar ik mocht verblijven was heel aardig. Ze waren heel gastvrij. Iedere avond mocht ik bij ze op de bank komen zitten om een beetje te praten en tv te kijken. Daardoor voelde ik me ook heel erg thuis bij hun. Het was ook heel erg tof om bij de boerentraditie betrokken te worden. Zo mocht ik in mijn tweede week samen met Nora mee naar de zus van Köbi, om daar een vens te eten. Een vens is een soort van meelpapje waar soms aardappelen of iets dergelijks doorheen zitten. Het wordt gegeten met een groep uit een grote kom, waar we vervolgens allemaal uit mogen lepelen. Het was best een apart goedje, maar erg lekker! De avond was heel gezellig en alle mensen waren (zoals ik iedere Zwitser heb ervaren) zeer gastvrij.

Nostalgisch genieten

In de weekenden mocht ik met het gezin mee op stap. Zo ben ik een keer met Köbi naar een tractortentoonstelling geweest van allemaal oude tractoren. En ik, die wel van nostalgische dingen houdt, vond het ook best wel leuk. Ook ben ik een keer met Dagmar, Köbi en Nora naar een geitententoonstelling geweest, omdat Dagmar nogal dol is op geiten. Ik ben eigenlijk nooit uit mezelf ergens naartoe gegaan, omdat daar gewoon geen tijd voor was en bovendien ligt een leuke bestemming niet zomaar naast de deur. Op de Walensee na, waar ik een keer ben afgezet door Köbi om daar even te relaxen van al het werk.

In mijn laatste week heb ik niet zo heel veel gedaan omdat het heel erg slecht weer was die week: het regende dag in dag uit. Daarom hebben we de “woning” van de stal op de alp opgeknapt. Dat was hard nodig omdat daar in 25 jaar niets meer aan gedaan was en het eerst diende als melkhuis waar de koeien werden gemolken. Maar ze willen daar nu een gemoedelijk alpen verblijfplaatsje van maken. We hebben daar gepoetst en de muren weer wit geverfd. Ook mocht ik nog getuige zijn van een heuse koeienstoet op de weg terug naar de allerhoogste stal. We moesten toen achter de koeien aan lopen en dat was behoorlijk pittig, aangezien je dan zo’n 250 meter de hoogte in gaat in 1 km. Een hele klim dus.

Petje af

Ondanks het zware werk soms, heb ik het héél erg naar mijn zin gehad. Misschien dat ik volgend jaar wel weer terug kom bij deze lieve en gastvrije familie omdat het mij zo goed beviel. Ik vind het vooral ook mooi hoe de boer daar met zijn dieren en alles daar omheen omgaat. Hier in Nederland hoor je veel over de plofkip en de legbatterij en de varkens die met vijf in een hokje zitten gepropt, maar daar in Zwitserland heb ik echt respect gekregen voor de Bio Boeren. Iedere dag van 7 uur ‘s ochtends tot 8 uur ‘s avonds werken en dan ook nog tijd maken voor je gezin, ik vind het knap. Het lijkt me daarom ook best wel leuk om eens in de zoveel tijd weer een bezoekje te brengen aan de familie om weer een maandje te komen werken of iets dergelijks.

Het was echt een hele mooie ervaring waarin ik veel geleerd, gezien en genoten heb, mezelf een aantal keer tegen kwam maar ook heb gezien dat ik wel degelijk doorzettingskracht heb! Het was eigenlijk ook een manier om tot mezelf te komen daar en ik denk dat dat het ook heel mooi maakte!