Ondanks dat dingen soms moeilijker lijken dan ze zijn, moest ook Leonard daar gewoon even doorheen. Nu beleeft hij een onvergetelijke tijd tijdens zijn Boerderijwerk in Australië.
Weer een jaartje ouder
Inmiddels ben ik alweer een jaartje ouder. Sommigen zullen zich afvragen, hoe is het om je verjaardag te vieren in Aussie? Nou ik kan jullie vertellen dat het niet heel bijzonder was. De familie was niet thuis, maar ik kreeg wel een mooi Australisch cadeau van hen, namelijk een riem van kangoeroeleer. Aangezien het een gewone werkdag was, ben ik gewoon aan het werk gegaan zoals andere dagen. Nu klinkt het voor jullie misschien wel heel alleen, hier zo in the middle of nowhere voor 5 dagen. Maar dat valt wel mee. Ik heb natuurlijk genoeg te doen, gezien ik nu alle verzorging van de paarden, honden, katten en tuin op me heb. Ook werkt hier regelmatig een van de ‘locals’. Hij heeft de verantwoordelijkheid voor de koeien, dus die zie ik regelmatig. En ook heeft de familie mij genoeg telefoonnummers gegeven voor het geval er iets gebeurd, zodat ik wel iemand kan bereiken.
Lente en winter
Ook over het weer valt natuurlijk zoals gewoonlijk genoeg te vertellen. Sinds een paar dagen is het bij ons lente. En dat is goed te zien in de natuur hier. Op vele plaatsen is er op dit moment een gele gloed van de vele wilde gele bloemen. Ik heb tet grootste gedeelte van de Australische winter meegemaakt en die was wel wat anders dan de Nederlandse. Vaak was het hier tussen de 15 en 25 graden overdag en in de nacht tussen de 5 en 15 graden. Ook hebben we zelfs hier een aantal nachtvorsten gehad. En ik kan jullie zeggen dat is heerlijk. Want heb je koude nachten, dan heb je de meest mooie dagen. Er is dan geen wolkje aan de lucht te zien en het is heerlijk warm.
Rainy days
Regen heb ik hier ook een aantal keren meegemaakt. En daar worden de Aussies wel echt blij van hoor! De ergste regen die ik nu hier heb meegemaakt, was een kleine twee weken geleden. Toen hadden we in 1,5 dag meer dan 100 Mill (millimeter). Dat was heerlijk voor de vele dammen die wij hier hebben. Deze waren dan ook goed gevuld. Sommige waren zelfs behoorlijk overgelopen. Wanneer het hier heeft geregend, ligt het meeste werk stil. Want we kunnen dan niet de paddocks in, niet makkelijk met de auto’s weg en het werk binnen is ook snel klaar. Doordat de grond hier veel anders is, wordt het al snel blubber wanneer het nat wordt. Zo kan je snel vast komen te zitten op de onverharde wegen, wat vrij gevaarlijk kan zijn. Dus dan zijn het soms wel lange en een beetje saaie dagen.
De tijd vliegt tijdens mijn Boerderijwerk in Australië!
Er is een ding wat ik wel kan zeggen en dat is dat de tijd vliegt! Inmiddels ben ik alweer 3 maanden hier in het verre Australia. En ik moet zeggen het bevalt me hier goed, hoewel ik niet mijn hele leven hier zou kunnen doorbrengen. Daarvoor mis ik mijn familie en vrienden te veel. Maar de ervaringen hier zijn geweldig. Het valt me ook op aan hoeveel dingen ik gewend ben geraakt, zoals het eten, het ritme, the middle of nowhere, het Engels praten en nog veel meer. In het begin was dat allemaal moeilijk. Er komt veel op je af en het is lastig als je non-stop Engels moet praten. Dan komt er ook nog bij dat je thuis tijdens het werk soms honderden mensen per dag ziet. Terwijl je hier 24/7 met 2 of 3 anderen leeft en dan af en toe wat andere mensen ziet. Zo zie je maar dat dingen soms moeilijker lijken dan ze zijn, je moet er gewoon even doorheen. Wel ben ik blij dat ik af en toe wat familie en vrienden kan spreken, het is altijd weer heerlijk om hun stemmen te horen.
De campdraft competition
De mensen hier zijn geweldig. Ze staan open voor dingen, je kan alles vragen, ze willen je dingen leren en mooie herinneringen meegeven naar huis. Dat laatste in het bijzonder, omdat Kris en Cam van de farm hier ook gereisd hebben toenze jong waren. Ze willen mij ook van die momenten meegeven die je altijd bijblijven. Zo ook de deelname aan een campdraft competition. Ik zal even simpel uitleggen hoe het werkt. Eerst kom je op je paard in een yard. Daarin zijn zo’n 8 jonge koeien. Je moet er een uitzoeken en die naar het hek van de yard drijven. Dan moet je een paar wendingen maken en de koe blokkeren, omdat deze terug naar de groep wilt. Als je er klaar voor bent roep je ‘gate’ naar de personen die het hek naar de ‘arena’ opendoen. Dan drijf je de koe rond twee palen in een acht vorm en daarna door twee andere palen achterin de arena. Als je de koe daar door krijgt, heb je een volle ronde. Heb je een volle ronde gedaan, dan krijg je punten voor de wendingen/bloks in de yard en voor de tijd van de ronde in de arena. Gezien dat het in minder dan een minuut is gedaan, hebben de meeste mensen meerdere paarden om mee te kunnen deelnemen.
Mijn tribuut
Vaak zijn de wedstrijden twee of drie dagen. Iedereen overnacht op het wedstrijd terrein, in de trailers, opleggers of caravans. Ik mocht mee met Will, hun zoon. Hij doet af en toe een wedstrijdje campdraft met zijn drie paarden. Op de wedstrijden ontmoet hij vaak dezelfde groep en dan maken ze een soort kamp met de trailers en vrachtwagens. ’s Avonds na de wedstrijden zaten we bij elkaar en dan komt iedereen met hapjes en drankjes. Ik deed mee op een van Will’s paarden. De beste natuurlijk. Met twee anderen uit de groep deden we mee in deze categorie. Dus kwam de rest van de groep ons aanmoedigen. Echt zenuwachtig was ik niet, maar dat kwam meer omdat ik niet echt wist hoe ik zoiets zou doen. We hadden nooit geoefend namelijk. Eenmaal aan de beurt, werd ik luidkeels aangemoedigd door de groep. We deden het niet slecht, ik kwam met de koe bijna voorbij de tweede paal, maar helaas ging hij er aan de verkeerde kant langs. Maar voor een eerste keer was het niet slecht.
De Cattlesale
Ze hebben me ook mee genomen naar een Cattlesale. Daar wordt het vee per groep geveild. Het is de grootste saleyard die er is in Australië. Het is niet dat ik het op volle toeren heb zien draaien, want de yards waren maar voor de helft gevuld. Het is wel geweldig om te zien hoe het in zijn werk gaat. Vooral het veilen is gaaf. Niet dat er veel gebeurd, maar de man die veilt praat met zo’n snelheid dat je echt met alle concentratie moet luisteren wil je het volgen. En dat geldt dan voor degene die echt Engels kunnen. Ik pikte er af en toe een bedrag uit en dat was het. Dus ook dat was weer een dag wat anders en ook leerzaam natuurlijk.
Het kalfjesseizoen is begonnen!
Vorige keer vertelde ik dat de lente was begonnen en er veel veranderde hier in de natuur. Maar wat ik nog niet verteld heb is dat het kalfjes seizoen is begonnen bij ons. En ik kan jullie melden, dat is prachtig! Ik zie de kalfjes niet heel veel, alleen soms als we de koeien of het water gaan checken. Het is dan ook echt mooi om te zien hoe de natuur werkt. Ook krijg ik daar regelmatig uitleg over, of als ik dan iets bijzonders zie vertellen ze erover. Zo kwam ik op een middag met de quad in een van de paddocks met de kalfjes. Ik reed in een begroeid gebied met struiken en wat bomen en dan kom je om een bochtje en daar liggen heerlijk iets van 10 tot 15 kalfjes te slapen in een groepje. Hoewel dat wel meer gebeurd, bleek het dus te komen, omdat er weer behoorlijk wat regen aan zat te komen. Dan rusten ze alvast wat uit zodat ze genoeg energie hebben om wat langer op de been te zijn, en niet in de modder hoeven te liggen. Ook zie je soms dat er een groepje kalfjes bij elkaar loopt en er 1 moederkoe bij loopt die op de kalfjes past, zodat de anderen kunnen eten.
Until next time!
En zo valt er natuurlijk nog een heel boek over te schrijven. Ik hoop dat jullie weer genoten hebben en de volgende keer lezen jullie weer wat meer van mijn ervaringen hier in Aussie. Groetjes vanuit Glenmorgan!
