Leonard over zijn backpacktrip door Australië: ”Ik heb de didgeridoo uitgeprobeerd!”

Inmiddels ben ik alweer even met mijn reis bezig en heb ik er al heel wat kilometertjes op zitten. Toen ik klaar was met het werk op de farm, ben ik samen met Steffi (die hetzelfde programma als mij volgt en waar ik ook het eerste weekend mee opgetrokken heb) teruggegaan voor een aantal dagen Noosa. En ik moet zeggen: dat was wel even lekker, want nu weet je hoe Aussie werkt en bekijk je een plaatsje als Noosa door andere ogen. Dit, omdat we het eerste weekend ook in Noosa verbleven. Na het weekend ben ik een dagje naar de Australische Zoo geweest van de hier wel bekende Steve Irwin. Hij is de oprichter van de Zoo en stond bekend door zijn tv shows en shows in de zoo met de crocs (krokodillen). Helaas is hij alweer zo’n tien jaar geleden overleden door een beet van een pijlstaartrog. Maar het is wel bijzonder hoe hij na die tien jaar nog steeds een middelpunt is, samen met zijn vrouw en twee kinderen, van de dierentuin.

Omdat ik de volgende morgen al vroeg moest vliegen heb ik eens een nachtje overnacht op het vliegveld, waarna ik van Brisbane naar Adelaide ben gevlogen. Helaas ben ik in dat proces dan weer wel mijn paspoort verloren. Maar door goed advies en hulp van Travel Active, Politie en Ambassade, wat wel wat telefoontjes kostten, is het toch goed gekomen en komt er een nieuw paspoort aan. Ik was natuurlijk niet voor niets in Adelaide, want daar heb ik ’s avonds mijn vrienden die vanuit Nederland voor drie weekjes op vakantie kwamen, opgehaald op het vliegveld. Dat was natuurlijk een geweldig weerzien! Naast een paar dagen Adelaide, hebben we twee dagen op Kangaroo Island doorgebracht, waarna we met een gehuurde auto de weg op zijn gegaan richting Melbourne. Overigens Kangaroo Island was super mooi, niet dat we veel kangaroo’s gezien hebben. Wel hebben we koala’s zeeleeuwen en zeehonden van dichtbij gezien. En hebben we ’s avonds rond het kamp de didgeridoo uitgeprobeerd, met veel lachen natuurlijk.

Op weg naar Melbourne hebben we samen een beetje kerst gevierd. Niet dat we dat gevoel hebben gehad, want het was best warm en we zaten in een appartementje. We konden niet koken of uiteten omdat alles gesloten was, dus hebben we niet echt een kerst gehad. Wel hebben we nog een kerkje bezocht, wat wel een mooie ervaring was. Na acht dagen, meer dan 900 km en veel mooie natuur gezien te hebben, zowel vanaf de grond als in de lucht, was het in Melbourne tijd om afscheid te nemen. Hier splitsten onze wegen in Aussie.

Niet dat het avontuur stopte in Melbourne, want daar was Manon (die ook het zelfde programma als mij volgt en waarmee ik ook het eerste weekend opgetrokken heb). Samen hebben we een campervan gehuurd, waarmee we hopelijk in Cairns aankomen op 20 januari. We zijn alweer 9 dagen onderweg en hebben al hele ervaringen opgedaan. Wat natuurlijk ook de bedoeling van ons avontuur met zo’n camperbusje was. Na een nacht op een snelwegparking te hebben gehad, zijn we voor een lang weekend in Sydney geweest. Wat wel wat zweet druppeltjes heeft gekost, want hoewel we nog maar in de randstad van Sydney waren, was het een behoorlijke uitdaging om daar te rijden met het busje. En net toen we dachten dat we het rijden voor vier dagen hadden gehad, kregen we te kampen met een kokende externe accu. Dus moesten we naar het bedrijf rijden waar we de campervan gehuurd hadden om de accu te laten vervangen.

We hebben ook al wat avontuur beleeft wanneer we natuurparken opzochten, zoals smalle onverharde weggetjes die stijl omhoog of omlaag gingen, of het waren zeer scherpe speltbochtjes waar je maar net een auto kon rijden en dan nog een auto tegemoet komen ook. Of een parkeerplaats opzoeken in de middle of nowhere en dan eerst al een farm oprijden en daarna een weggetje inrijden die na een halve kilometer dicht gegroeid is, dus in zijn achteruit terug. Manon heeft de taken wel goed verdeeld, zij rijdt de lange rechte stukken (snelweg) en ik mag de drukke steden in rijden en de middle of nowhere. Ach ja, laten we zeggen dat dat bij het avontuur hoort. Inmiddels zijn we in Byron Bay aangekomen en staat de kilometerteller op 1892 km. We hopen hier voor een paar dagen blijven om wat surflessen te nemen!