Werken met paarden in Nieuw-Zeeland, een aanrader volgens Sabine

In oktober vertrok ik naar Nieuw-Zeeland. Ik zag enorm op tegen de vlucht maar eigenlijk viel dat heel erg mee. In de eerste week heb ik de preparation course gevolgd. Dit was leerzaam maar ook erg gezellig! Na deze week ben ik vertrokken naar mijn familie, deze woonden in Whangarei. Het was heel erg hard werken, je maakt lange dagen maar ik leerde gigantisch veel. Het meisje waar ik voor werkte, reed professioneel en op een heel hoog niveau en daarom had ze ook nog een andere groom. Helaas was zij ook degene die altijd mee mocht op wedstrijden, de paarden mocht trainen en de ‘fijnere’ klusjes mocht doen. Soms waren er dagen dat er wat meer druk achter stond en dan mocht ik ook een paard rijden. Dit vond ik eerst nog niet zo erg, maar na een tijdje begint dit vervelend te worden. Want als zij op wedstrijden waren, moest ik thuis op de paarden passen en kon ik verder vrij weinig doen. Af en toe ging ik naar een kennis van de familie en hielp ik daar met de paarden. Van die dagen genoot ik ontzettend want dan gingen we naar het strand voor een ritje of gingen we met de jonge paarden aan de slag.

Vlak na nieuwjaar werd er aangegeven dat ze mij eigenlijk niet meer nodig hadden aangezien er veranderingen zouden komen op stal en ze dan aan één persoon genoeg hadden. Een week later ben ik verhuisd naar de kennissen van de familie en heb ik daar mijn laatste drie maanden gewoond.
Ondanks dat ik mijn eerste drie maanden niet heel erg heb genoten, hebben deze laatste maanden dat dik ingehaald. Hier mocht ik de paarden trainen, zijn we op strand en bosritten geweest, mocht ik elke week mee op wedstrijd en heb ik dingen kunnen bekijken aangezien ik wel twee vrije dagen had. Ook heb ik samen met deze familie veel dingen bezocht en ze wilden me van alles laten zien. Hier heb ik me heel erg thuis gevoeld.

Ik heb veel fijne en mooie momenten mee mogen maken. Zo vond ik het heerlijk dat ik in het noorden van Nieuw-Zeeland woonde omdat het daar altijd net iets beter weer is als in de rest van het land. Wel heb ik de extreme droogte meegemaakt aangezien de zomer heel warm was. Hierdoor was er geen gras en moesten alle paarden en koeien extra gevoerd worden. Wel kon ik na een dag werken in de zon zo het zwembad in, want die was aanwezig in de achtertuin. Of we gingen naar één van de mooie stranden in de buurt, want wauw, wat zijn de stranden daar mooi!

Het hoogtepunt van deze reis vond ik dat ik een paard heb mogen uitbrengen op wedstrijd. Iets waar ik niet van durfde te dromen. Thuis reed ik altijd dressuur, een keertje springen vond ik leuk. In Nieuw-Zeeland werkte ik voor iemand die aan Cross Country deed en aangezien ik elke week mee ging op wedstrijd, ben ik me daar ook voor gaan interesseren en heb ik me, na een training om te kijken hoe het ging, ingeschreven voor een wedstrijd. Zo’n wedstrijd is twee dagen. Op de eerste dag doe je dressuur en springen en op de tweede dag doe je cross. Ik was ontzettend zenuwachtig maar ontzettend trots toen we over de finish kwamen! Dit is dus ook wel iets waar ik hier in Nederland graag verder mee zou willen.

En dan na 6 maanden komt het afscheid. In de laatste weken heb ik nog super mooie dingen mee mogen maken maar daar wordt het afscheid alleen maar zwaarder van. Uiteraard ga ik mijn familie heel erg missen maar afscheid nemen van de honden en paarden vond ik toch het moeilijkste. Nu ik thuis ben, mis ik het om spontaan een ritje te kunnen maken. Ik heb nog regelmatig contact en word ook nog op de hoogte gehouden, wat ik heel fijn vind.
Een avontuur om nooit te vergeten en ik raad het je zeker aan. Ook al twijfel je, gewoon doen! Je krijgt geen spijt!